Επέστρεψα

Δημιουργός: Εκάτη

Στο ξωτικάκι....Πως το λέει ο Μακεδόνας....άλλη θελήσαμε με άλλη τα φτιάξαμε....δεν μου έρχεται τώρα..πάντως καταλήγει στο " ε! ρε ζημιά"...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κουρσεύεις τα 'αβάφτιστα μου δάκρυα
και απειλείς
πως θα πλεύσεις ναυαγός στην κόπωση του κόσμου
Κοχλάζουσες λίμνες τα μάτια σου
και αιωρείται η σελήνη
Ποια θλίψη υπήρξε πριν από σένα;
Η πόλη έχει ανήσυχο ύπνο
λες και της ανεβαίνει ο πυρετός
πάνω απ' τη δική μας νωχέλεια.
Πάνω από τον ύπνο ο πόνος μου,
Κλείνω στη χούφτα μου
τον πόθο της ζωής
Πονούσαμε πάντα μ' αναφιλητά
όμως σε διαφορετικούς καιρούς.
Είναι ανώφελο λουλούδια να φυτεύεις
στο έβγα της Ευτυχίας.
Σωπαίνοντας την απόγνωση της μέρας
ο ύπνος ανήσυχος ξαγρυπνά
Ερμητική ακινησία η μελαγχολία μου

Κατά βάθος
χρόνια τώρα να ξεφύγω σχεδιάζω
Όμως η αποτυχία
πιότερο τα χείλη μου σφραγίζει
Στην αρχή απελπισία
Μετά συνηθίζεις
Δηλώνεις τις επιθυμίες
ίσαμε να τσαλακωθούν
Και τα κλειδιά μακριά πετάς
πέρα απ' τους ουρανούς
Δάκρυνοι σταλαχτίτες ο κύκλος
των πρωτόπλαστων ματιών μου

Απώλειες της διαδρομής
καταγράφονται.
Ευανάγνωστες
Τι διαβάζεις;
Η ημερομηνία παλιά...
Στο ράμφος της μνήμης
μια χειμωνιάτικη αυγή
το βαλς των χωρισμένων σέρνει
με χάρη προς τη θάλασσα
Φεύγει η νύχτα και τρίζουν οι ώρες.
Σκέφτομαι πάλι τα ίδια.

Ψυχή μου
μη γράφεις στίχους για καταιγίδες
Κανείς δεν σ' ακούει
Τώρα όλοι κοιμούνται
Καληνύχτα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-02-2006