Έμπνευση

Δημιουργός: Angel D. Roger, Άγγελος Περιτογιάννης

πως να νιώσει μια γυναίκα, όταν της λένε : αυτό είναι για σένα...ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάθομαι στο γραφείο μου
Στον υπολογιστή
Δίπλα μου λευκές σελίδες
Άσπρο κενό χαρτί
Σκέφτομαι πώς να το γεμίσω
Τι να πρωτοσκεφτω;
Νιώθω πως ότι και να γράψω
Ποτέ δε θα ‘ναι αρκετό

Η έμπνευση που μου ‘δωσες
ειν’ άπειρη, στ’ αλήθεια
Μα να τη βάλω στο χαρτί,
χρειάζομαι βοήθεια
Όχι δε φταις εσύ
Μικρό μου αγγελούδι
Τη γέννηση προξένησες
Για άλλο ένα τραγούδι
Σίγουρα εμένα…ναι
Μπορώ να ξεπεράσω
Μα τη δική σου ύπαρξη
Ποτέ δε θα τη φτάσω
Σίγουρα είμαι ικανός
Να γράψω κι άλλα τόσα
Μα για σένα δε θα σκέφτομαι
Πόσα ακόμα; πόσα;

Γιατί είναι ατελείωτα
Αυτά που μου προσφέρεις
Εσύ μικρή μου έμπνευση
απ’ όλους διαφέρεις…

Βγήκα στη βεράντα μου
να κάνω ένα τσιγάρο
Τα μάτια μου τα έκλεισα
Στο νου μου να σε βάλω
Και μόλις η εικόνα σου
εμφανίστηκε μπροστά μου
το χέρι κίνησα δειλά,
να σε φέρω πιο κοντά μου
Όχι δε μ’ απαρνήθηκες,
άπλωσες το δικό σου
Με ένα χαμόγελο γλυκό
Γι’ αυτόν που ‘χες εμπρός σου…
Μα τη μαγεία έσπασα
γιατί άνοιξα τα μάτια
Το φως άξαφνα χάθηκε
Βρέθηκα στα σκοτάδια
Η πνοή μου κόπηκε
Ένιωσα πνιγμένος
Άρχισα να πιέζομαι
Ο αέρας μου κομμένος
Το στήθος μου το άγγιξα
Μ’ αυτό να μη σαλεύει
Αυτό είναι το τέλος μου
Τώρα με κυριεύει…
Τα έκλεισα τα μάτια μου
Το τέλος να αποφύγω
Δάκρυσα, δεν ήξερα
Τον τρόπο να ξεφύγω
Μόνος μου σαν ήμουνα
Στης νύχτας το τοπίο
Θρόισμα φύλλων άκουσα
Ψίθυρο τον οποίο,
την καρδιά μου ακουμπά
μιλά μες στην ψυχή μου
καθώς μου σιγοτραγουδάς
Εσύ, γλυκιά, ζωή μου…

Με μια φωνή ανάλαφρη
Που οι άγγελοι ζηλεύουν
Που την ακούν δαιμόνια
και όλα ευθύς, χαζεύουν

Τα μάτια πάλι άνοιξα
Βγήκα απ’ τη σκοτεινιά
Φόντος η μελωδία σου
Το μαύρο που νικά
Αμέσως κοίταξα ψηλά
Και είδα τα αστέρια
Τι μικρά που μοιάζουν
Μπρος στα δικά σου χέρια
Και το φεγγάρι προσπαθεί
Το φως του να προσφέρει
Μα είσαι συ πιο λαμπερή
Γι αυτό και υποφέρει
Με αυτές τις σκέψεις για οδηγό
Έψαχνα μες στη νύχτα
Εσένα πάλι για να δω
Με όση δύναμη είχα
Τα χείλη μου σχημάτισαν
Μονάχα μια λέξη
Το όνομα σου που ‘τανε
Η πρώτη μου η σκέψη
Κι ένιωσα στο μέτωπο
Δροσιά να με γεμίζει
Ήταν το χάδι τελικά
Το δικό σου που μ’ αγγίζει
Εσύ ήσουν που με έσωσες
Με ‘βγαλες απ’ το σκότος
Εσύ γλυκιά μου ύπαρξη
Ο σωτήριος ο τρόπος
Κι όπως κινώ τα μάτια μου
Να δω που έχεις πάει
Στα πόδια σου αισθάνομαι
Το κεφάλι μου ακουμπάει
Εσύ απλά χαμογελάς,
Το μάγουλο μου αγγίζεις
Και να σου! Σκύβεις, με φιλάς,
Με ενέργεια με ραντίζεις
Απέκτησα τη δύναμη
Να σηκωθώ και πάλι
Στην αγκαλιά μου σε ‘βαλα
Πόθος με περιβάλλει
Ξέρω μαζί σου πως μπορώ
Τα πάντα να νικήσω
Όποιο εμπόδιο και αν θα βρω
Θα το υπερπηδήσω
Γι’ αυτό μικρή μου έμπνευση
Να φύγεις δε σε αφήνω
Με τη δική σου τη φυγή
Θεέ μου τι θ’ απογίνω


Μείνε μαζί μου έμπνευση,
Το πνεύμα μου φωτίζεις…
Μείνε μαζί μου έμπνευση,
Που τη ζωή μου ορίζεις…

21/7/2011

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-06-2013