Θέλει κουράγιο

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Καπνός βαρύς στεγνώνει την ανάσα μου
Μοιάζει η μέρα με τσιγάρο που τελειώνει
Όμως τα βράδια μια φωτιά καίει στα μέσα μου
Φυσάει απόψε ένας νοτιά που με τελειώνει...

Κοιτώ την πόλη από ψηλά, στα φώτα χάνομαι
Θυμάμαι ακόμα την αρχή σαν μια εικόνα
Ένα παράθυρο κλειστό κι εγώ να ψάχνομαι
Να 'σαι κι εσύ σαν μια νιφάδα του χειμώνα...

Περνούν τα χρόνια στα σκουπίδια που αδειάζουμε
Σ΄ ένα μικρό ψιλικατζίδικο, τσιγάρα
Πικρός καφές τα πρωινά μα δεν αισθάνομαι
Ούτε αγάπη ούτε εκείνη την ζαλάδα...

Τα βράδια γίνονται τα μάτια μας τετράγωνα
Σε μια οθόνη αυνανίζουμε το χρόνο
Αγέλες λύκοι πεινασμένοι τα παράλογα
Γεύσεις του έρωτα με αβάσταχτο τον πόνο...

Κατρακυλάμε κουρασμένοι στα κρεβάτια μας
Αγρίμια αλλόκοτα δαγκώνουμε τις νύχτες
Μάταια πλέον περιμένουνε τα χάδια μας
Ν' ανταμωθούν στου στεναγμού τις καληνύχτες...

Σκουριά ο ιδρώτας που ποτίζει τα σεντόνια μας
Ένα κρασί που πίνει ο ένας για τον άλλο
Μάλλον τελειώσαν της ζωής μας τα στεριώματα
Ψάχνει μια έξοδο η ψυχή στο παρακάτω...

Η αλήθεια γδύνεται μπροστά μου ανεπαίσχυντα
Κι ότι κι αν σώσω θα 'ναι άρρωστα για πάντα
Κάποιες φορές πρέπει να ζεις έστω κι αναίσθητα
Να κοροϊδεύεις του καθρέφτη σου την φάτσα...

Είναι οι άνθρωποι ποτάμια που ανταμώνουμε
Για μια στιγμή, για πιο πολύ, μπορεί για πάντα
Δεν φτάνει ετούτη η ζωή, δεν ξεχρεώνουμε
Θέλει κουράγιο το αντίο στα Σαράντα...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-07-2013