Νεκρικός μονόλογος

Δημιουργός: Masvidal, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΩΜΕΓΑΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Με θάψανε βαθειά όταν μου πήραν τη ζωή,
κανείς δεν μ’άφησε λουλούδια ούτε μου άναψαν κερί.
Κανείς δε σκάλισε στο μνήμα τους στίχους της παρηγοριάς
και το καντήλι δεν ανάβει αφού το σβήνει ο βοριάς.

Έχω για σύντροφο τις μνήμες,τα βάσανα και τους καημούς
σ’αυτό το αιώνιο ταξίδι παρέα μ’αναστεναγμούς.
Θα συναντήσω την μητέρα και έναν φίλο παιδικό,
εκεί θα υπάρχει πάντα μέρα με έναν ήλιο λαμπερό.

Όσο γι’αυτούς που μένουν πίσω στη ματαιότητα της γης,
θα’ρθει η στιγμή να ψηλαφίσουν το άγγιγμα της χαραυγής ….

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-07-2013