Για τον πατέρα μου

Δημιουργός: Tupamaro

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γκρίζο πρωινό, η θλίψη στάζει απ΄τα μπαλκόνια,
απ΄τα κλουβιά κελαηδάνε τα αηδόνια,
μέσα στη ζέστη αγκομαχά ο ανεμιστήρας
και στο γραφείο αδειανά κουτάκια μπύρας

Απομεινάρια ενός ηλίθιου εμφυλίου
που εδώ συνέβει χτες, στα μέσα του ιουλίου,
μέσα στη μνήμη δυο στρατεύματα παλεύαν,
τάφους στης λήθης τα νεκροταφεία σκυλεύαν.

Μία η δικαίωση ερχόταν, μία οι τύψεις
(που να το ήξερα πως τόσο θα μου λείψεις!)
Μήπως να είναι απ'της νοσταλγίας την μέθη
και απ' την θλιμμένη σκοτεινιά που 'χουν τα πένθη;

Η φταιει που χάθηκα στην γκρίζα την αθήνα
και δεν το σκέφτηκα,πνιγμένος στην ρουτίνα,
πως θα μπορούσαμε να κάνουμε παρέα...
(Ή μήπως τρέμω στου θανάτου την ιδέα;)

Δεν μπορώ άλλο του μυαλού μου τους πολέμους!
Χάνομαι μες της πολιτείας τους ανέμους.
Μα στα στενά απ΄τα παράθυρα μυρίζει
ότι πια χάθηκε και πλέον δεν γυρίζει

κι εικόνες έρχονται στου νου μου την οθόνη.
Όλοι μαζι το μεσημέρι στο σαλόνι,

γιορτές με πλήξη μέσα στο καθιστικό,
κάποιο πρωι με ένα ξύπνημα γλυκό

κι η θέα απ΄τον θάλαμο μέσα στο σωτηρία,
βρώμικες τέντες, πεύκα και λεωφορεία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-08-2013