Ο Φιδαετός

Δημιουργός: φιδαετος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο αετός κατέβηκε το φίδι να μιλήσει
κι εκείνο εφοβήθηκε,πήγε να τον τσιμπήσει.

Αφού τη τσιμπιά του απέφυγε με πέταγμα πιο πέρα,
στο φίδι άρχισε να μιλά για τ' ουρανού τη μέρα.

Κι αυτό τον άκουγε με θαυμασμό, μα και με ζήλεια αντάμα,
πόσο όμορφα να 'χεις φτερά, είναι μεγάλο θάμα.

Ο αετός σταμάτησε, το φίδι τότε αρχίζει,
και για το χώμα, τώρα αυτό, να τον εξιστορίζει.

Εθαύμασε τότε κι ο αετός και ζήλεψε το φίδι,
που σέρνεται και γεύεται της φύσης την άγρια ήβη.

Οι δυό τους αποφασίσανε ν' αλλάξουνε για λίγο,
φίδι να γίνει ο αετός και αετός το φίδι,
ν'ανακαλύψουν τ'όμορφο και τ'άσχημο που ο άλλος κρύβει.

Κι αφού εγίνηκε αυτό, δε 'θέλαν να γυρίσουν,
την πρότερη τη φύση τους 'θέλαν να 'ξαφανήσουν.

Τότε σκεφτήκαν το πιο σοφό, να ενωθούν σε ένα,
να σέρνονται και να πετούν αντάμα όλη μέρα.

Έτσι εφαγωθήκανε αναμεταξύ τους
και γίνηκε πια αυτό που γύρευε η ψυχή τους.

Φίδι το είπαν μερικοί, αετό το είπαν άλλοι,
φιδαετό τον βγάλανε, των ανθρώπων οι πιο μεγάλοι.

Όλη τη μέρα σέρνεται πάνω στης γης τη ράχη,
κι όλη τη νύχτα αυτός πετά στ'ουρανού τα βράχη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-08-2013