Η μοναξιά της ακρογιαλιάς

Δημιουργός: aamore, Τσαμανδουρας Γιαννης

Περίεργα να αισθάνεσαι μόνος μέσα στην ανθρωποθάλασσα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]
Της λίμνης αγριολούλουδο και του γιαλού γαλήνη
της εκκλησιάς ροδόσταμο που η Παναγιά δεν σβήνει
χλωμή ωσάν το μενεξέ σαν χνουδωτή βιολέτα
σαν λυγαριά του ποταμού , πουλί μου, δίπλα πέτα.

Μ' ένα γλυκοκελάηδημα πες μου το αγαπώ σε
και κανε σφιχταγκάλιασμα στα χέρια μου κρατώ σε.
Πλέξε μου τα χεράκια σου τριγύρω από την μέση
γιατί το θέλω πάνω μου να πέφτεις και μου αρέσει.

Δίνε φιλάκια ξαφνικά και να έρχονται σαν μπόρες
και άλλα πράγματα γλυκά που τρέμουν ώρες- ώρες
οι δυο ψυχές να σβήνονται στη ηδονής τα χάη
όπως το φλοισβίσμα του αφρού στην άμμο ξεψυχάει.

Εψές στην έρημη αμμουδιά μονάχος τι να κάνω
χάραζα κύκλους και καρδιές στην μουσκεμένη άμμο
ερχότανε η θάλασσα ανάλαφρα και αγάλια σαν φιλάκι
και απαλά μου τα έσβηναν, κύκλους, καρδιές, μεράκι

Σαν αεράκι η σκέψη μου στο κύμα πάνω-πάνω
απόμεινα στην ερημιά μόνος μου τι να κάνω.
Σε όλες τις μοναχικές καρδιές που ζούνε μεσ το κόσμο
και ψάχνουν την αγάπη τους που αυτή τους λείπει μόνο

αισθάνονται μόνοι μες την κοσμοπλημμύρα
Αύγουστος και φεγγαράδα με πανσέληνο

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-08-2013