Καϊκτσησ

Δημιουργός: Τίτος Ζώης, Τίτος Ζώης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Να μουνα λέει καϊκτσής, στη θάλασσα να ζούσα,
και τη ζωή μου λεύτερα, σ' αυτήν να την περνούσα.
Σαν παίρνω το καΐκι μου, να πάω να ψαρεύω,
τους θησαυρούς του πέλαγου, όλους να τους μαζεύω.

Πρίμα να έχω τον καιρό, ο μπάτης σαν φυσάει,
για να φουσκώνει τα πανιά, ταξίδι σαν με πάει.
Κι' όταν ο ήλιος θα γυρνά, στη δύση του να πάει
σαν μέσα στα νερά βουτά, εμέ θα χαιρετάει.

Κι' όταν το κύμα ορμά, στην πλώρη και αφρίζει,
τραγούδι να μ' ακούγετε, άνεμος σαν σφυρίζει.
Και σαν το σκάφος θα κουνά, και θα με νανουρίζει,
μ' ολόγλυκα ονείρατα, τον ύπνο θα γεμίζει.

Και σαν στον ουρανό ψηλά, θα λάμπουνε τ' αστέρια,
να τα κοιτώ-να τους μιλώ, να τα κρατώ στα χέρια.
Ναν' το φεγγάρι ολόγιομο, τις νύχτες να φωτίζει,
χρυσό κι' ασήμι η γαλανή, όλη να πλημμυρίζει.

Κι' όταν η μέρα θα ξυπνά, τα νέφη θα χαράζουν,
γοργόνες να σημώνουνε γλυκά να με πειράζουν.
Δελφίνια παιχνιδιάρικα, να με καλημερίζουν,
σειρήνες να μου γνέφουνε, και να με “βλεφαρίζουν”.

Τίτος Ζώης
https://www.facebook.com/titoszois

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-09-2013