Δρόμοι

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τώρα που θέλεις θάνατε δεν είμαι πια εδώ
φίλοι πάλι να γίνουμε θέλει ο θεός
κι αν έπνιξε τους στεναγμούς μου ο καπνός
σε ρημαγμένο και στοιχειωμένο σπιτικό
οι ξαφνικές χαρές ήρθαν για μένα κεραυνός
σημάδι όσο ζώ στον κόσμο απάνωζώ

Των ονείρων φυσάει δυνατός ένας αέρας
γι ν'αστράψουν οι ρομφαίες απο χρώματα
και να λάμψει σαν μοναχικός αστέρας
με δίχως πονηριές ,με δίχως και καμώματα
το φώς της πρώτης κι ύστερνης μου μέρας
στα μυστκά του τραγουδιού και στα κρυφά του αρώματα

Στην αχώριστη γήίνη μου μοίρα
είναι τ'όνομά σου κεντημένο
της χαραυγής οι δρόμοι μου που πήρα
τόχουνε στην άσφαλτο γραμμένο
να ξεχωρίζει στου κόσμου την πλημμύρα
με τον έρωτα στην όψη του καθρεφτισμένο

Παντρεύω τη ψυχή σου με τη ψυχή μου του καημού
και σου μιλώ για τ'άδικα χαμένα χρόνια
με λόγια σύγκορμα και μάτια πανικού
λησμόνησα πως πιά δεν έρχονται τα χελιδόνια
κρυμμένα ζούν στους ήχους του άσωτου καιρού
και στου σπιτιού σου τα ζεστά μπαλκόνια

Της Άνοιξης σου,φυσάνε τώρα οι ανέμοι
κι ανεβαίνω στην ονειρόσκαλα σεργιάνι
με την αγάπη σου που τη ζωή μου βρέμει
και της ελπίδας σου τ'αμάραντο στεφάνι
πλάϊ σου ν'αντικρύσω τη φωτιά σου που δεν τρέμει
μες στο κατακόκκινο του φεγγαριού που φτάνει

Ποιό βάλσαμο με πότισες ποιου μυρωμένου φλόμου
απ'το παλιό μαρτύριο σημάδι να μη μείνει
την ανάσα δεν θυμάμαι και τις σάλπιγγες του τρόμου
φοβερό βασίλειο μα που μυρίζει ναφθαλίνη,
άφαντοι κι οι δαίμονες στην άκρη αυτού του δρόμου
μαζί με σαύρες ξεκουράζονται στη σκοτεινιά μ'ασετιλίνη

Βγαίνω απ'τα μεσάνυχτα με μάτια φυτρωμένα
βαθύς αυτός ο νόστος βαθύτερη στο στήθος η ρωγμή
λυγίζει το κορμί κι αφήνομαι στα ευλογημένα
τώρα σαν άγγελος των ουρανών το χέρι σου ωφελεί
και σ'αγναντεύω ολόγυμνη με βλέματα θησαυρισμένα
μες στα πολλά ακούω και τη θεσπέσιαν αυγή.......

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-10-2013