Η στάχτη

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πέφτει το χιόνι απαλά όπως κοιμάσαι
Βαθιά στα σπλάχνα του Θεού γεννιέται ο χρόνος
Όσα δεν έζησες ποτέ μην τα φοβάσαι
Μικρός ο κόσμος και τρελός βαρύς ο πόνος...

Σε μιαν αυλή που ο ουρανός έμοιαζε θάλασσα
Ένα παιδί σκαλίζει χρόνια μια κρυψώνα
Ποιους θησαυρούς κρύβουν της μνήμης τα χαλάσματα;
Ποια ομορφιά η αγκαλιά κάποιου χειμώνα....

Μια πόρτα δίφυλλη βαριά και σκουριασμένη
Σαν της καρδιά την κουρασμένη ευτυχία
Μια ιστορία με τα μάτια σου γραμμένη
Μια χούφτα χώμα της ζωής η ευλογία...

Η στάχτη τρέφει του ανέμου τα κυκλάμινα
Βυζαίνει η νύχτα της αγάπης τα κανάλια
Αν είναι ο θάνατος να 'ρθει, ποια τάχα άμυνα
Μπορεί να αλλάξει της αλήθειας τα φανάρια...

Γυμνός γεννιέται κάθε βράχος και παλεύει
Πότε με κύματα και πότε να ανέμους
Αν λογαριάζεις την ζωή δεν περισσεύει
Φτωχά μυαλά έχουν γεννήσει τους πολέμους...

Μα εσύ δεν χόρτασες βλέπεις τόσα ψέματα
Όλα βουλιάζουνε αργά και λυπημένα
Από το όνειρο που ζεις τρέχουνε αίματα
Αργοπεθαίνει η ψυχή σε χέρια ξένα...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-11-2013