Μια ιστορία

Δημιουργός: ειρήνη, Ειρήνη Παραδεισανού

μια ιστορία σ'ένα μέλλον ίσως όχι και τόσο μακρινό...καλησπέρα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όταν το κορίτσι έγειρε και μίλησε
ήταν ήδη θρυμματισμένη η φωνή του
το στόμα του μικρό γαρίφαλο
που στόλιζε τα χλωμά μάγουλα.
Κομμάτια ζάχαρη, γυαλί σπασμένο η φωνή του
και κραύγαζε μες τη σιωπή΄
Βουβοί όλοι το κοίταζαν
Τι να 'θελε τάχα να πει;
Και τι χρωματιστοί αρμοί που δέναν τη μιλιά του΄
Αυτοί δεν ξέραν έτσι να μιλούν.
Ήταν μονότονη η φωνή τους δίχως χρώματα
Αλλόκοτη τους φάνηκε αυτή η φωνή ,ανατριχιαστική…
Περιστέρια πέταξαν απ΄ τα μάτια του κοριτσιού
περιστέρια κατάλευκα με λάμψη εκτυφλωτική
κι ήρθαν και κάθισαν στους ώμους τους.
Ξαφνιάστηκαν-δεν είχαν νιώσει ποτέ επαφή ζωντανού στο δέρμα τους.
Τα’ χαν σκοτώσει όλα τα ζωντανά ή τα 'χαν κλείσει σε κλουβιά.
Μ' αυτά τα περιστέρια ήταν λεύτερα,
μαζί με τη μιλιά του κοριτσιού έγραφαν κύκλους στον ουρανό
συντονισμένα στη χροιά της…
Και το κορίτσι μίλαγε κι οι άνθρωποι στην αγορά σωπαίναν.
Δεν μπορούσαν να καταλάβουν. Είχαν πια ξεμάθει να μιλούν ανθρωπινά.
Σ' αυτήν την πόλη κανείς δε μίλαγε για ανθρώπινα, για τιποτένια πράγματα.
Ανούσια φαντάζαν όλα αυτά.

Το φίμωσαν το κορίτσι.
Μα τα περιστέρια δε σταμάτησαν να βγαίνουν απ' τα μάτια του
δέσμες φωτός που δεν τους άφηνε να κοιμηθούν …
Το σκότωσαν. Συνέχισαν ατάραχοι τον ύπνο τους..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-02-2006