τούτη η αρρώστια καλά κρατεί

Δημιουργός: giannis0911, X.Ι

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κι όμως, παρότι στη θέση της ημερομηνίας λήξης υπάρχει ένα αινιγματικό κενό, η ζωή ενίοτε μυρίζει τόσο άσχημα, σαν ληγμένη κονσέρβα. Μέχρι τη λήξη της που ετούτη η κονσέρβα, άλλοτε είναι μισοφαγωμένη, άλλοτε μισάνοιχτη και άλλοτε ερμητικά κλειστή. Μα ποτέ άδεια. Το έχεις προσέξει; πως όσο και να φας από δαύτη, την πείνα σου να την χορτάσεις δεν μπορείς. Σαν τη φωτιά που ο αέρας την θεριεύει. Μέχρι ρουφώντας ακόλαστα, η ακόρεστη τέρψη, όπως το φοίνικα μέσα απ τις στάχτες, να ξαναγεννηθεί ζητάει. Οπότε την υγιά σου ποτέ δεν θα την έχεις. Ίσως γι αυτό και να μυρίζουν οι κονσέρβες. Μάλλον η ζωή, στου απείρου το κορμί, απόστημα είναι που ανοίγει. Κι όσο το πύον χύνεται κι εσύ λογίζεσαι μονάς, στο σβέρκο του κακοφορμίζεις όμοιος ξενιστής . Σε μια πληγή που το αντιβιοτικό του θανάτου, δεν δρα, αφού τα αντισώματα της έξης την έκαναν ανθεκτική. Κι απόντος πάντα του χειρούργου, τούτη η αρρώστια καλά κρατεί....

και πως να τα διαψεύσεις όλα αυτά , αν δεν αραδιάσεις ένα σωρό γλυκαναλατα ψέματα..

Η μεγαλύτερη ευθύνη του ανθρώπου, είναι απέναντι στη ζωή που διαιωνίζει. Το μελανό του σημείο. Η καυτή πατάτα της δημιουργίας. Οποιαδήποτε άλλη ευθύνη απέναντι σε οτιδήποτε ωχριά εμπρός σε αυτή. Στην ευθύνη του να φέρνεις μία ζωή σε ύπαρξη. Η ηθική του όλη, πάνω σε αυτό το σημείο θα έπρεπε να έχει το κέντρο της και γύρω από αυτό θα έπρεπε να εκτείνεται. Αν για κάτι ποτέ θα έπρεπε να κριθεί αυτός ο άνθρωπος, είναι για την ανευθυνότητα του απέναντι στη ζωή που διαιωνίζει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-11-2013