Δύων Ανατέλλων Δημιουργός: george, γιώργος πήττας Είναι αφιερωμένο στη Νεφέλη μου, την κόρη μου. Πολύ καιρό είχα να στείλω κάτι, ελπίζω να είσαστε όλοι καλά. Το βιβλίο, είναι εξαίρετο, μπράβο, μπράβο σε όλους. Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Ο Δύων Ανατέλλων
Ήρθε, θροΐζοντας κρόσσια ξανθά
αποκαλύπτοντας θραύσματα
ενός γαλανού και γκρίζου
μιας ίριδας
απ' όλες τις σκιές της θάλασσας
τις σκιές που φτιάχνουν
τα στήθη των κυμάτων.
Ο Δύων Ανατέλλων
Γεύτηκε πέτρες και κοκκινόχωμα,
κέντησε με αγκάθια τη στολή του,
πριν
φορέσει το κατάρτι του
πριν
νυμφευθεί τα πανιά του
πριν
τη θάλασσά του γεννήσει.
Ο Δύων Ανατέλλων
Μέτρησε ένα τσαμπί σταφύλι
λίγα κομμάτια από χαλκό
ένα θεμέλιο σίδερο,
κρύσταλλα
από αυτά, που έχουν το δώρο της μνήμης
και σπόρους κάρδαμο*
ό,τι είχε απομείνει από έναν καφέ στην Αλέξάνδρεια.
...Il etait une fois, il etait une fois
Ο Δύων Ανατέλλων
ʼνοιξε την κουβέρτα με τα κόκκινα και άσπρα καρό
Σκέπασε όλη τη χώρα, όλα τα βουνά, τα φαράγγια,
τους δρόμους τις πλατείες.
ʼφησε έξω μονάχα τα νερά, τις λίμνες, τα ποτάμια
κι έστρωσε τις άκρες στις ακτές εκεί που σκαει -τελειώνει- το κύμα.
Μην πενθείτε!
Αινείτε!
Δοξολόγησε αυτός.
Ο Δύων Ανατέλλων
Αποβάλλοντας την όποια πανοπλία του
πρσφέροντας πλέον τα ξίφη του στην κηπουρική
με συνταγή μυστική
έφτιαξε ρόφημα
με φύλλα μη με λησμόνει.
Ήπιε το μισό και με το άλλο μισό
άλειψε το καράβι του για νάναι καλοτάξιδο
να γέρνει γλυκά στα γκρίζα και στα γαλανά
της θάλασσας που θα ταξιδεύσει.
Ο Δύων Ανατέλλων
Θυμήθηκε πως η θάλασσα είναι βλέμμα Θεού.
Τακτοποίησε στα κιβώτια τις ώρες, τις ημέρες, τα χρόνια
σήκωσε λίγο την κουβέρτα και φύλαξε
μια χούφτα άμμο-να θυμάται.
Φτερούγισε από έρωτα
στο βλέμμα
ενός μικρούλη κάβουρα.
Ο Δύων Ανατέλλων
Ο Αναδυόμενος!
Ο Νέος!
Ψηλαφώντας τις ρυτίδες του
τοποθετώντας τα τραύματά του
στο κατάστρωμα για να λιαστούν,
έφυγε,
χωρίς να σηκώσει άγκυρες,
χωρίς να λύσει τα σκοινιά.
Μόνο έκοψε τους κάβους σύρριζα
και χάρισε την άγκυρα στη λάσπη.
Ανατέλλων
έφυγε για την Αγάπη.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-03-2006 | |