ψιχαλες

Δημιουργός: Aris4, χωρις το 4

αισθανομαι σαν .... ουτε να ειμαι απο 'κει πια, αλλα δεν παυω να θυμαμαι την ομορφια της παιδικης μου γειτονιας ...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δεν με πληγωνεις

οταν ερχεσαι σαν μπορα ξαφνικη
ποτε δεν ησουνα φιγουρα τραγικη
και ξερω σε μια ωρα θα περασεις.


Μα με παγωνεις

οταν ερχεσαι σαν χιονι σιωπηλο
σκυφτη να υφαινεις
στον παλιο σου αργαλειο
γιατι το ξερω με τον ηλιο θα μου λιωσεις.


Και με σκοτωνεις

καθε που βλεπω μολυβενιο ουρανο
κι αφου εχει αρχισει απαλα να ψιχαλιζει
δυο παιδια κατω απο ομπρελα στο στενο
ενα μικρο , ξεθωριασμενο "σ' αγαπω"
καραβι αγυριστο σε πελαγο αρμενιζει.


Γιατι η ψυχη μου τοτε παντα γονατιζει ........

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-04-2014