Ο Φώτης των σκιών

Δημιουργός: Α.Ε. ΕΠΕ

Λεωφόρων και λεωφορείων τα πάθη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Eίμ’ ο εξωτερικός της εισαγωγικής
στις αγγαρείες -μηχανή δεν έχω
προσόντα μου πως είμαι ολιγαρκής
με λένε Φώτη κι όλη μέρα τρέχω

Βγάζω το μήνα πέρα μ’ εξακόσια
πληρώνω νοίκι, φως και τρώω διακόσια

Αφεντικά μου οι αδερφοί Παράδες
-να που συγγένεια υπάρχει στην κονόμα
μονάχα εμένα οι δυο μου αδερφάδες
έπαψαν και να μου τηλεφωνούν ακόμα

Πάτησα τα σαρανταπέντε πια
Πώς γλύτωσα μανούλα απ’ τα γιαπιά...

Όμως, σαν πέφτ’ η νύχτα ξεσαλώνω
Μπαρ και καζίνο, τσάρκες και λοιπά
Σε λάγνους κι άγριους έρωτες ματώνω
φεύγω ξεχνώντας τη γραβάτα τελικά

Κοιμάμαι στο λεωφορείο για τη δουλειά
μ’ αυτά τα ίδια μου τα ρούχα τα παλιά

Μα όπως ο ήλιος καίει τα πεζοδρόμια
τα μεσημέρια των καλοκαιριών
πεζός Μαβίλη – Σύνταγμα – Ομόνοια,
γίνομαι ο Φώτης-κυνηγός σκιών

Ρίχνω κομμάτια νύχτα στο σακίδιο
και φτιάχνω για μετά ένα καταφύγιο...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-04-2014