πονάει η μνήμη

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

το λάδι στη φωτιά πάνω πάλι εχύθη
πονάει η μνήμη που ζητάει τη λήθη
βαρύ το δάρσιμο βαρύτερο και το φορτίο
δεν υπάρχει πια φυγή ούτε ένα αντίο

ανάμεσα στ'αγριόχορτα και τις συκομουριές
κρυμμένο μες στις ξεραμένες φυλλωσιές
σκουριασμένο λιώνει σαν το αλάτι
ανέγγιχτο παλιό το αλακάτι

τι θέλεις κι ανελέητα το σπρώχνεις
μουγκρίζει,τρίζει μα τον πόνο δεν τον διώχνεις
χρόνια ακίνητο με άδειο το πηγάδι
παγώνει μες στους πάγους σαν το χάδι

θ'αντλήσει το νερό που πίνεις και θυμάσαι
τις νύχτες τις ατέλειωτες που δεν αντέχεις να κοιμάσαι
που μάταια πασκίζεις εκείνη τη χούφτα της μαγιάς
να την ζυμώσεις σαν την ζύμωνες σε καιρούς αναμελιάς

πονάει η μνήμη σε κάθε άγγιγμά της
δεν έρχεται να μ'αναστήσει πια το νόημά της
τα βράδια τα γεμάτα με θανάτους
τις ώρες που οι αγάπες ψάχνουν την σκιά τους

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-05-2014