Παιζαμε Πολεμο

Δημιουργός: athos.ioannou@gmail.com

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΠΑΙΖΑΜΕ ΠΟΛΕΜΟ

Ρώτησε ο δημοσιογράφος,
Ένα παιδί για να του πει.
Τι είδε όταν η ρουκέτα,
Έπεσε κάτω εκεί στη γη,

Παίζαμε πόλεμο στα ψέμματα,
Μες του σχολείου την αυλή,
Μα οι άλλοι ρίξανε ρουκέτα,
Κι εγώ ρωτάω απλά γιατί,

Μήπως δεν ήθελαν να παίξουν,
Γιατί μας κάναν ζαβολιά;;;
Παίζαμε πόλεμο στα ψέμματα,
Μα αυτοί με όπλα αληθινά

Οι φίλοι μου όλοι σκοτώθηκαν,
Κι’ ο δάσκαλος που αγαπώ,
Σχολείο πια δεν θα πηγαίνω,
Τά καψαν όλα πια εκεί,

Παίζαμε πόλεμο στα ψέμματα,
Μα τώρα κλαίμε και πονάμε,
Χάσαμε φίλους και δασκάλους,
Ξεχάσαμε πια πως γελάνε,

Θέλουμε εσείς που κυβερνάτε,
Αν τα παιδιά σας αγαπάτε,
Να κάνετε νόμους δυνατούς,
Που να δικάζουν τους κακούς

Δεν ξαναπαίζω άλλο πόλεμο,
Θα παίζω μόνο τον γιατρό,
Τον φίλο Αχμέτ πούχασε πόδι,
Να τον γιατρέψω αν μπορώ,

Και στον Μαχμούτ, πούχασε όραση,
Θέλω να φέρω πάλι φως,
Να αγκαλιάσω τον Μοχάμετ,
Σφιχτά-σφιχτά αφού αυτός,

Έχασε και τα δυό του χέρια,
Και ν’ αγκαλιάσει δεν μπορεί,
Κι’ όταν τα κάνω όλα αυτά,
Θα παίξω τον πρωθυπουργό,

Να διατάξω να πετάξουν,
Σφαίρες, ρουκέτες, οπλισμό,
Κανείς ποτέ να μην σκοτώνει,
Και τότε λίγο θα χαρώ,

Δεν ξαναπαίζω άλλο πόλεμο,
Θα μου θυμίζει όλα αυτά,
Και θα θυμάμαι ότι μόνο,
Ξέρει να κλέβει την χαρά.

ΑΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-07-2014