Λεύτερα κι αγαπημένα

Δημιουργός: Ελένη Σ., Ελένη Σωφρονίου

Όσα αγαπάς δεν φεύγουνε, μον’ λεύτερα πετούνε και πα’ στις φωτεινές κορφές, αιώνια κατοικούνε.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Λεύτερα κι αγαπημένα

Πόσο αγαπώ τη σκοτεινιά, τα φώτα τα σβησμένα
τις σιωπές που ανθίζουνε μες στο βαθύ το βράδυ
που μοιάζουν λύπες και χαρές, πουλιά αγκαλιασμένα
και το φεγγάρι μυστικό του παραπόνου χάδι.

Πόσο αγαπάω τα βουνά, το χώμα το βρεγμένο
τον άνεμο που κουβαλά κραυγές μες στην παλάμη
το χαμογέλιο ενός παιδιού, εκείνο τ’ αγιασμένο
που κελαρύζει τη ζωή, σαν γάργαρο ποτάμι.

Πόσο αγαπώ ό,τι έφυγε με δίχως να τελειώσει
και στέκει πάνω στις γραμμές που λάμπουν στον αέρα
κι ούτε ποτέ που θα χαθεί, ούτε που θα νυχτώσει
μονάχα λεύτερο θα ζει σε λεύτερη ημέρα.


Ε.Σ[B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-10-2014