Άτεγκτη

Δημιουργός: pennastregata, Αγάπη Μουνδριανάκη.

Η δυστυχία μπορεί να γίνει η μάνα της μεγαλύτερης σκληρότητας.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ξύπνησε χτες από έναν ύπνο δίχως όνειρα,
σέρνει το βήμα καθώς πάει προς το ψυγείο,
έξω σκοτάδι και της θλίψης τα απόνερα,
από δυο λόγια στου θυμού της το σφαγείο.
Και κάνει κρύο
έξω κι εντός.

Πλένει το πρόσωπο αργά και καλλωπίζεται,
φορεί τα ρούχα της, τη μάσκα, τη στολή της
και είναι το βλέμμα της σκληρό σαν καθρεφτίζεται,
διώχνει το έλεος, την κάθε συστολή της,
μα η οφειλή της
μένει ανοιχτή...

Να είναι σκληρή με τους αδύναμους ορέγεται,
μα χρόνια τώρα δεν μπορεί να ξεχωρίσει
αν είναι η φλόγα ή μια βάτος που όλο καίγεται
και δεν μπορεί την ζεστασιά της να χαρίσει.
Πού να 'βρει λύση
δίχως "γιατί".

Μα όταν στο βάθρο της καθίσει ανακουφίζεται
σ' ένα βασίλειο απέραντο, δικό της,
εκεί απαιτεί ο σεβασμός να της χαρίζεται
-κι έχει η ανάγκη για επαφή το μερτικό της-
μα τον καημό της
πού να τον πει;

Κι έτσι δικάζει,
για εκείνο ζει...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-10-2014