Χωρίς κοινό κι ακροατήριο

Δημιουργός: jota gerogiorgi

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

τα βράδια τα βαραίνουν οι σκιές
τον ύπνο μου τον κλέψαν μαύρες έγνοιες
χρωμάτισα κι εγώ τις σκαλωσιές
και σκοτεινά χαμογελούν οι μέρες

το βήμα μου αφήνει χαρακιές
οπου περνώ οι λέξεις μαχαιρώνουν
κι είναι βαθιές εκείνες οι πληγές
που την καρδιά αλύπητα ματώνουν

λάθη αδιόρθωτα ,χρόνια που πέτρωσαν
έρωτες ,πάθη κι η.. επανάσταση.
Χωρίς κοινό κι ακροατήριο
να μαι εδώ τώρα ,να δίνω παράσταση.
να υποφέρω για όσα έχασα
και για όλα εκείνα ,που δεν τα έφτασα.
Και να ναι αργά..Το τρένο έφυγε.
Λέω"στην υγειά μας"..Η οθόνη έσβησε


η μοναξιά παρέα μου κρατά
και πίνει στην υγειά μου ένα ποτήρι
κάποιος το κεφάλι του κουνά
μα με κερνά για να μου κάνει το χατήρι

τα όνειρα μου είναι αλκοολικά
καπνός μου χει θολώσει κάθε σκέψη
μια φυλακή αυτή η γειτονιά
μα όμορφα μυρίζει όταν βρέξει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-11-2014