Τότε και τώρα

Δημιουργός: Chimaira, Zina

Για εναν ανθρωπο που τον αγαπησα με το πιο δυνατο και απολυτο ειδος εμμονης. Για εναν ανθρωπο που το αξιζε και ας μην μου εδωσε ποτε την ευκαιρια να του δειξω τι αξιζει. Ευχες μονο του δινω για την ζωη που θελω να εχει, γιατι πανω απο ολα τον αγαπησα. Και

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θελω παλι να βυθιστω
στην πορφυρα που ολους μας πνιγει.
Νομιζω πως σε ξεγελαει
ο ολος πανικος του κοσμου.
Κοιτας αλλου
πολυ μακρια
δεν ξερω που αλλα εκει
εκει που οι σταγονες κυλουν στα βραχια απαλα
εκει
που το χρυσομαλλο δερας ανεμιζει σαν κορδελλα μεταξενια.
Ασε με να δω
τι βλεπεις με τα ματια σου
βοηθεια ζηταω,
κανε με να βρω
την χαμενη Βαβελ.
Η εμπνευση μου
το δικο σου αραγε.
Γιατι να γραφω για μενα
οσο υπαρχεις εσυ;
Μοναδικη μου πηγη ονειρων
δωσε μου λιγο νερο
τι ζηταω;
Τι ζητουσα.
Παρελθον στην πετρα χαραγμενο
στην καρδια μου βαθια.
Δεν θελω να το σβησω
σαν να σχιζω χαρτη ειναι
μονο που ο δρομος
εχει θαφτει κατω απο τις δικες μου λεξεις.
Ομως να ξερεις
οτι το μονο που ηθελα οσο τιποτα
ειναι να δω για μια στιγμη
μονο μια,μονο
μεσα απο σενα.
Μακαρι να ζησεις οπως θες,
μακαρι ο πανικος της ζωης
ποτε να μην σε αγγιξει.
Ευχη σου δινω
σαν μακρινη αερινη πνοη,
η ευτυχια να μην σε αφησει
να ριζωσει στην ψυχη σου.
Ειθε η επιτυχια να σε ακολουθει
πιο πιστη και απο τον καλυτερο σου
φιλο.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-04-2006