καταρρέουν οι κόλακες

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

καταρρέουν οι κόλακες τρεκλίζοντας
ανοίγω την ύπαρξή μου ψιθυρίζοντας
ωραία τα νέα σου χρώματα
πάμφωτα και τα θαλερά σου πορφυρώματα
ίμεροι τους χυμούς ανεβάζουν
πνιγμονή στα στήθη μου βάζουν

έρημα τα επουράνια των κήπων
ασύστολα τα ένστιχτα των καρδιοχτύπων
ακούω τους ήχους ανάμεσα σε δυό πνοές
καίγομαι ν'αναστήσω τις πληγές
και τις κραυγές μου στον κόσμο αυτό
σήμερα και αύριο που θα σ'αναζητώ

χαμένος κόπος,απ'τη λύτρωση απέχω
έτσι λοιπόν αιώνες τώρα αντέχω
αθώος ,το πόνο στο κορμί μου
κι ετοιμάζομαι για τη φυγή μου
όμως ο μπόγιας δε μ'αφήνει
κι όλο μικρό μικρό καιρό μου δίνει

βγαλμένος είμαι απο την ερημιάς την απεραντοσύνη
επίπλαστη στη ζωή μου η όποια δικαιοσύνη
μα άδολη σαν η αυγή σου πάλλει
και το μηδέν μου θάλλει
κι ο ήλιος σου που ουρλιάζει
απ'την κόλαση με βγάζει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-02-2015