Αποχωρισμός

Δημιουργός: Κόντε Άρης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τώρα που ο ουρανός σπάει στη μέση
εσύ ποτέ σου δεν κατάλαβες πόσο μ' έχεις πονέσει
Σαν τότε που γεννήθηκα και μύρισα τ’ οξυγόνο
τότε που δάκρυσα απ' της ζωής τον πρώτο πόνο

Όπως μια μάνα που αφήνει το παιδί της
με αγωνία και χωρίς τη θέλησή της
σπρώχνει μακριά από το στήθος τον βλαστό της
Σώμα απ' το σώμα της, δεν είναι πια δικό της

Καθώς τις πρώτες της ψυχής αγνές αλήθειες
την πατρική τη συμβουλή, της μάνας τη στοργή -με πίκρες
παλεύεις να κρατήσεις ζεστά μες στην καρδιά
γεμίζοντας τη σκέψη σου δαιμόνια πονηρά

Τη στοργική σου θαλπωρή, τη ζέστη του κορμιού σου…
Μου 'ναι αδύνατον να νοιώσω μακριά απ' τους δεσμούς σου
Σα μάνας άρωμα, μνήμη απ' άλλες εποχές
ήσουν για μένα ανέκαθεν ό,τι είχα χάσει μέχρι χθες

Τραβήχτηκες μακριά από ‘με κι εσύ αγαπημένη
σα δυο καρδιές δε δύναμαι να λησμονώ πως ήμασταν δεμένοι
Το χέρι άφησες σε μια στερνή στιγμή
Μοιάζει για πάντα ανοιχτή να μένει ετούτη η πληγή

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-02-2015