Και αγαπω,μ ενα λευκο φουστανι αθωοτητος

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλο Σαββατοκύριακο σε ολη τη στίχο παρέα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κρατησα τη ζωή μου
Σαν το χώμα,τη βροχή
Σαν το παιδί,το χαδι της μάνας
Σαν το διψασμενο,στη δροσερή πηγή

Κρατησα τη ζωή μου
Απλωνοντας τα χέρια στον λυπημένο
Τη ψυχή μου,σαν κρυστάλλινο νερό
Κι ονειρευτηκα, τα χρώματα της αυγής

Στο μυαλό μου,τα νηστικα παιδιά
Στο βλέμμα μου,της θάλασσας τ ακρογιάλια
Στα χέρια μου,τους καημούς των ανθρώπων
Ζωγράφισα άγρια άλογα στα λειβάδια

Κρατησα τη ψυχή μου λευτερη
Κι αφουγκραστηκα,το κλάμα της μάνας
Το αίμα των αδικοχαμενων
Το λειψο ψωμί της φαμίλιας

Ονειρευτηκα τα φτερά της αγάπης
Χαιδεψα τα γέρικα ζαρωμενα χέρια
Φιλησα το σπλαχνο,απ τα σπλάχνα μου
Κι είπα την αλήθεια,στο Θεό

Κρατησα φύλο πορείας,το δίκαιο
Είδα του κόσμου,την καταφρονια
Και μαζεψα τις παπαρούνες της Άνοιξης
Άκουσα,τ αηδόνια να κελαηδούν το δειλι

Κρατησα τη ζωή μου σαν πολύτιμο πετράδι
Και βγηκα στα λιακωτα, για χρυσά στάχυα
Ένα αλώνι τ ουρανού,τα μέσα μου
Τιθασευσα, τ άγρια άλογα των ενστίκτων

Κρατησα στην ψυχή μου,τη μάνα γη
Διαβαίνοντας ξυπόλητη τις ξερολιθιές
Και είπα Θεέ μου,δώσε ειρήνη στους λαούς
Διάβηκαν μέρες,χρόνια, φεγγάρια
Κι αγαπώ, μ ένα λευκό φουστάνι αθωοτητος

Ή έμπνευση απ το στίχο του Σεφέρη "κρατησα τη ζωή μου"

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-11-2015