το 'χει η ζωή

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

αναρωτιέσαι, επειδή γερνάς εσύ
μήπως γερνούν κι οι θάλασσες και τα ταξίδια
νιώθεις βαθιά στο στήθος σου να είναι ίδια
έφηβη ακόμη, στα δεκαεφτά η ψυχή

στα δάχτυλα μετράς κρυφά και σιγανά
τι αλήθεια απ’ όλα όσα έζησες σου ανήκει
τίποτα! Και για το κορμί πληρώνεις νοίκι
κι οι αγάπες σου ήταν τραίνα για το πουθενά

μα πιο πολύ θα σε πονά η παραδοχή
όταν θα έρθει εκείνη η νύχτα να σε πάρει
στης αυταπάτης κεκλεισμένος το πιθάρι
που άφησες να κυλήσει η αληθινή ζωή

καίει η σιωπή σαν χίλιες δυνατές φωτιές
βουλιάζεις σε πηχτό καπνό που σ’ αρρωσταίνει
για ό,τι ανάθρεψες και το δες να πεθαίνει
για όσα σου ‘τάξαν κι ήταν λόγια, ήταν ψευτιές

κι όμως η ελπίδα δεν σε ξέχασε και να!
Μέσα από τα ξερά, χλωρά γεννιούνται φύλλα
Λουλούδια φύονται δροσερά μες στη σαπίλα
Το χει η ζωή κι απ’ τα νεκρά ν’ αναγεννά...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-12-2015