Θεσσαλονίκη

Δημιουργός: Αναπάντεχος, Κ.και Γ.

Καλό ξημέρωμα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Διαμαντένιο δαχτυλίδι
πετάμενο μεσ'τα χόρτα
απολεσθέν στολίδι
ανοιχτή στη θάλασσα πόρτα

Ε συ ο πρώτος ερωτάς μου
σαν σειρήνα με τραβάς
προσπαθώ να σε ξεφύγω
μα σαν Κίρκη με κρατάς

Σε φωνάζω από την Τούμπα
μα να μ'ακουσεις δεν μπορείς
με παρμένη την αγάπη
αλλού τα μάτια σου θωρείς

Ξέρω τώρα αμύνεσαι
που καιρός γι'αγάπες
μας βλέπεις και αισχύνεσαι
δεν έχεις αυταπάτες

Απρίλης του 84


ΣΑΛΟΝΙΚΗ
Πως να σ'αγαπήσω μέσα στα μπετά σου
να σε κοιτάξω από την θάλασσα μου'πανε μια βραδιά
από κάτι υπονόμους χύνονται τα δάκρυα σου
και η θάλασσα σηκώθηκε και πήγε πιο μακρυά

Αγάπησα τα ονόματα σου, τ'αγιόκλιμα και τις φωτιές
που φέγγαν τ'αγιαννιού σου, μέσα τις γειτονίες
Τις γιορτές σου, τα πανηγύρια της Μαρίνας και του Ηλία
το καλοκαίρι τα καράβια που'φταναν στην παραλία
Τα γλέντια μεσ'τις γειτονίες σου, της προσφυγιάς οι γάμοι
και'κεινα τα ένοχα φιλιά σου, πριν τα προξενιά σου
σαν σφαίρες στην θαλάμη
Τις γυμναστικές σου επιδείξεις, την διαγωγή κοσμία
την διαμαρτυρία που έκανες στην δικτατορία
το βαθμό στο απολυτήριο σου, και το Κυριακάτικο γλυκό σου!

Θυμάμαι στο πανόραμα ήθελα ν'αγαπήσω
εκείνο το κορίτσι πολύ ρομαντικά
μα εκείνο έμεινε άφωνο κοιτάζοντας μια βίλα
καθώς της ψιθύριζα λόγια ερωτικά

Κραυγές από τα κάστρα σου ακουγότανε ακόμη
ρεσάλτο σα να κάνουνε Τούρκοι και πειρατές
φωνές ακομ'ακούγονται από τα γήπεδα σου
αχ πόσο όμορφη είσαι τις Κυριακές!

Θα'θελα να μουν αετός να σ'απολαύσω
από ψηλά δεν φαίνεται μόλυνση και βρωμιά
έπειτα εδώ ψηλά όσο πολύ κι'αν κλάψω
οι κάτω θα με βλέπουνε μονάχα με φτερά

Απρίλης 26 του 87

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-01-2016