Λόγια

Δημιουργός: Lacrima in Lucem

"Μοναξιά είναι να κρατάς στα χέρια σου ένα λουλούδι και να μην έχεις πού να το δώσεις..." Τ. Λειβαδίτης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είναι, τα λόγια, μπορετό ν’ αγγίξουν την αλήθεια;
Να διαπεράσουν το πυκνό τείχος της μοναξιάς;
Να φέρουν ανακούφιση στα κουρασμένα στήθια;
Να ταξιδέψουν την ψυχή στ’ αστέρια της νυχτιάς;

Αν είναι λόγια που έρχονται από πηγή καθάρια
Αν έχουνε λάμψη και φως, ουράνιο θεϊκό
Κάποιες φορές ταιριάζουνε με χάδι μητρικό
Μοιάζουν με της ελπίδας τ’ αστείρευτα πιθάρια

Μ’ αν είναι λόγια σκοτεινά, ψεύτικα, απατηλά
Κι είναι μονάχα για να πουν όσα δεν εννοούν
Θα σε πονέσουν πιότερο, παρά θα σε γιατρέψουν
Θα ‘ναι σαν πλάσματα οικτρά που σε περιγελούν

Υπάρχουνε, όμως, κ’ οι στιγμές που θες ν’ ακούσεις κάτι
Κι ας είναι μια φωνή άγνωστη ή έστω μιαν απάτη.
Μόνο να σπάσει η σιωπή της άχρωμης ζωής σου
Να αισθανθείς πως αντιδράς στο χάος της σιγής σου

Μ’ ευγνωμοσύνη δέχεσαι τα λόγια τα πλαστά
Και τα μετράς πιο άξια στης ερημιάς τα βράδια
Κι ως τα χαράματ’ άγρυπνος, τ’ ακολουθάς πιστά
Κι ας είναι λύχνου, γλίσχρο, φως σε ζοφερά σκοτάδια

Σαν είσαι μόνος κι εύχεσαι κι αναίτια αναμένεις
και λαχταράς ψιθυριστά δυο λόγια απ’ την καρδιά
καρτερικά αφουγκράζεσαι, μα σα ν’ αργοπεθαίνεις
όταν το νιώθεις πως κανείς δε στα προσφέρει πια…

2007

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-02-2016