~* Παράτολμος αναβάτης *~

Δημιουργός: Stoforos, Νίκος Δ. Στοφόρος

Παλεύοντας τους άνομους ανέμους, με το υνί μου οργώνω και, βουνά, φυτεύω της αγάπης μου σπόρους, με στίχους που τραγουδώ, μες τα πυκνά

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=left][B][I]


*~* Παράτολμος αναβάτης *~*
Στου κεραυνού την αποτρόπαια γοητεία, βρέθηκα
κι ο έρωτας, αστραπή κι ασυνείδητος Ιππότης
την έλξη της μαγείας σου, υπέρμετρα γεύτηκα
μέσα στα σπλάχνα, της λατρείας σου
"δότης".
Η θύμηση, μου έφερε το χθες,
τα δάκρυα σου, έχουν γίνει καυτές αναμνήσεις
το παρελθόν μου, υποφέρει απ' τις ουλές,
γεμάτο φρικαλέες ψευδαισθήσεις ...
Μα σε κοιτώ,
με λελέδες μπερδεμένη
ξεθωριασμένα χαμόγελα, δίχως χαρά
είσαι ελεύθερη, μια κι έχεις την αγάπη θαμμένη
και το ενδιαφέρον, στο μνήμα, βαθιά ...
Δεν πρόκειται,
ποτέ να ενοχλήσω, χλομό περπατιάρικο
κι αναίσθητο πουλί
δεν θέλεις και δεν θέλω να σε πίσω
να αρνηθείς την εγωπάθεια σου,
τη θλιβερή.
Μπόλιασα τα κλωνάρια της Αυγής
στο φλογερό, το απλανές σου βλέμμα ...
κι έδωσα τόπο της οργής
της ψύχρας τα θολά, τα περασμένα.
Διαβαίνω,
το απέραντο κι αισθάνομαι κενός
μόνο στη σκέψη μου η ζωντανή σου παρουσία
τούτη τη μέρα μαζί σου, είμαι πάλι ζωντανός,
κι αυτοφυής να προκαλώ,
μ' ίλεως ~ ίλεως, την ελπίδα.
Δεν είναι όνειρο ετούτο ουτοπικό
είναι ο πόθος, το ανήμερο αγρίμι,
της καταιγίδας, αγέρας τολμηρός
που τα πανιά, ασυνείδητα τα σκίζει ...
Κι όμως,
της πεταλούδας χαϊδεύω τα φτερά
με απαλότητα και τρυφερές κινήσεις
ας είναι η όψη μου, άγρια και τραχιά
θαλασσοπόρος, βλέπεις ...
στης φωτιάς μου το μεθύσι.
Παλεύοντας τους άνομους ανέμους,
με το υνί μου οργώνω και, βουνά,
φυτεύω της αγάπης μου σπόρους,
με στίχους που τραγουδώ,
μες τα πυκνά.
Παράτολμος αναβάτης, καλπάζω
η σκέψη μου, τα χαλινάρια, στο άτι μου κρατά
κι ανθίζουν ποιητικές, Ορτανσίες αγάπης
στο πέρασμά μου, ροδανθισμένα χαμόγελα γλυκά !
* * Nikos D. Stoforos * *

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-03-2016