Αντίο

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

Μόλις γύρισα απο κηδεία, δεν πρόλαβα να γράψω κάτι για την περίσταση, αλλά νομίζω έχω μια τάση για "μαύρα" ποιήματα, για απαισιοδοξία και μιζέρια! ʼλλωστε πλούσιοι και φτωχοί, όλοι δύο μέτρα γης θα πάρουμε κάποτε...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

"ΑΝΤΙΟ"

επιβεβαιώνεις τον κανόνα
σε μια στέρφα μας νυχτιά
σέρνεις τη μνήμη, στα πιο άγονα χωράφια
τότε που ο έρωτας χτυπούσε, με τα βέλη
κι η καρδιά ψυχορραγούσε

ναι… γιατί εσύ θα μένεις πάντα
σε μια ξένη αγκαλιά
θα είσαι μέρος, ενός άγνωστου πλανήτη
κάποιος στα χέρια του, σφιχτά θα σε κρατά
να σε γεμίζει με φιλιά και τύχη

ξέρεις... δεν έτυχε να βρω ό,τι ονειρεύτηκα
κι ίσως μου λείψαν κάποια λόγια τρυφερά
δεν έχω νιώσει αγκαλιά
δε βρήκα αγάπη, ούτε χαρά
ξέρεις, πως τελικά κουράστηκα

κλαίω, είναι αλήθεια
για το λίγο που σε γνώρισα
τα δάκρυά μου, στάλες στάζουν της ελπίδας
τώρα πια πέθανε μαζί μας
τα όνειρά μου, θα μένουν πάντα όνειρα

κι είναι αδύνατο να βγουν αληθινά
επιθυμίες και λατρεία, τα ξεχνάμε
κρατώ σαν άγιο φυλακτό, δύο φιλιά
μαζί μ'αυτά κι ένα σου αντίο
μου'χες δώσει, να θυμάμαι...



28/05/2006

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-05-2006