σε μαύρο γυαλί

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

φεύγει ο καιρός μου στο συρματόπλεγμα απάνω
ψηλά πια στη θέα του αγναντεύω
τα χιλιόμετρα της μνήμης που χάνω
στα λαθραία μου όνειρα έναν ήλιο γυρεύω

χωρίς θύμηση παφλάζει ο νούς των ημερών μου
κρύα φτερά κουβαλούν τη δειλία
η λησμονιά αρχίζει των ωρών μου
το βήμα μου μ'ανεβάζει σε νεκρή πολιτεία

σαν κάποιο εγερτήριο σάλπισμα βουίζει του χρόνου
το τραγιούδι στη μέση του στήθους
ήπιος, σε λεύγες βυθίζομαι του άσωτου πόνου
σε βρίσκω σαν ευλογία στους μύθους

σκύβω το κεφάλι όπως ελάφι λαβωμένο
να δώ την άνοιξη που ξεμακραίνει
εκατόφυλλο το καλοκαίρι που περιμένω
με σφεντόνα στο φώς να παραβγαίνει

τα μυστικά κατέχω της έσχατης μου ελπίδας
κάποτε είχα κι εγώ μιάν αγάπη
την τραγουδάω και τώρα κρυφά της καταιγίδας
δαυλί αναμμένο κρύβω στο μάτι


έρχεσαι σρτης τρέλας μου μέσα το φοβερό παιγνίδι
μα είναι χλωμοί οι καθρέφτες στο νησί
λυπητερό,της εγκατάλειψης το στερνό ταξίδι
είμαι κάτι και όλα ,σε μαύρο γυαλί...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-05-2016