Μυριζε η γης βροχη

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Ευχαριστω φιλαρακια, σημερα σας ανοιγω τη καρδια μου.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ειναι κατι δειλινα
Που θελω να φυγω, δεν αντεχω
Οηλιος δυει απο την αετοφωλια
Και εγω μια θλιψη εχω
Ειναι κατι δειλινα
Που λες και με καλει η θαλασσα
Να παω κοντα της
Να τη μυρισω
Να την ακουσω
Να μου αιχμαλωτιζει το βλεμμα
Και να ονειρευομαι
Να γυριζω πισω, στης ζωης μου
τα καλοκαιρια
Τοτε που ζουσαμε
Τοτε που ειχα φτερα και πεταγα
Που ξυπναγα το πρωι
Γινομουν ενα με τη πλανευτρα
Εγω η θαλασσα και τα χελιδονια
Εκεινους τους καλους καιρους
Που ενα ψαροχωρι μου εφτανε
Και ζουσα, ζουσα
Την ακουγα μερα νυχτα
Να με νανουριζει
Να μου παιρνει τους καημους
Να ειμαι ευτυχισμενη
Εκει στο χτημα στο Ψαροπουλι
Που ξυπνωντας
Εκοβα 3-4 συκα απο τη συκια,
ζουμερα νοστιμα
Σαν αυτα της παιδικης μου ηλικιας
Ειναι κατι δειλινα
Που μισω ολους αυτους που
μου πηραν τη χαρα
Εγκλωβισμενη στην αετοφωλια
Για το μεροκαματο
Ο Τακης κοιμαται στο καναπε λιωμα
Απο τη 12ωρη προσπαθεια
Και τρεχει ο νους μου
Στη θεορατη παραλια
Με τα μεγαλα κυματα
Οταν αγριευε
Οταν επιανε μπορα
Μυριζε η γης βροχη
Τα πευκα ελαμπαν απ`
τη χαρα τους
Τοτε...που εβαζα τα σπορτεξ μου
Και περπαταγα 2.500 χιλ πανω στο κυμα
Εδω τωρα μουχλιαζω
Με τεσσερα στυλο και 12 μπλοκ,
στα ποδια μου
Να ακουμπαω τα θελω μου
και τα γιατι
Μετρωντας καθε απογευμα
ποσο μεροκαματο βγηκε σημερα
Ειναι κατι δειλινα, που δε ζω
Δε ζω χωρις τη θαλασσα
Αναρωτιεμαι
Τοσα πολλα ζητησα?

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-07-2016