Ας είναι

Δημιουργός: vigiannis, Γιάννης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΑΣ ΕΙΝΑΙ

Ντουβάρια χτίζω, φυλακές, με ενοχές, με μοναξιές,
τις μέρες μου περνάω.
Οι αναμνήσεις μου θολές, σκαλίζουν μνήμες, εποχές
τα λάθη μου μετράω.
Μου τέλειωσαν οι αντοχές, καίω το τώρα και το χθες,
τις στάχτες τους σκορπάω.

Παρέδωσα δεν αντιδρώ, χωρίς εσένα δεν μπορώ,
να βρω τα βήματά μου.
Δεν βλέπω ήλιο κι ουρανό, σέρνομαι κάτω δεν πετώ,
τσάκισες τα φτερά μου.
Το ξέρω ‘γω το γιατρικό, φιλί γλυκό με πυρετό,
να ‘ρθω στα συγκαλά μου.

Μια αγκαλιά σου, ένα φιλί, τα τελευταία δώρα.
Ας είναι…
Όλα τελειώνουν κάποτε, ας με τελειώσεις τώρα.
Τι κι αν ματώνω κι αν πονώ,
θέλω...
να με θυμάσαι γελαστό, σαν έρθει ΄κείνη ώρα.

Πέσανε οι τίτλοι, τέλειωσε, γύρισε η σελίδα.
Ας είναι…..
Στον δρόμο τον μοναχικό,
να κρατηθώ να μη χαθώ,
εσένα θα χω οδηγό,
εσένα για πυξίδα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-09-2016