Η δική σου αγάπη

Δημιουργός: Τριαντάφυλλος Ευαγγελινός, Κωνσταντίνος Αλεξάνδρου

Μαρία μου δικό σου ...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έφερες κόντα μου το πρόσωπό σου και γω
το φυλάκισα στην πιο απαλή και ζεστή
φυλακή του κόσμου, το κράτησα μέσα στα
δυο μου χέρια και έφερα κοντά τα χείλη σου, όχι
για να τα φιλήσω, αλλά να φυλακίσω πάλι,
ήθελα να εγκλωβίσω την εκπνοή της
ανάσας σου που μύριζε βασιλικό και δυόσμο.

Τις μυρωδιές των λουλουδιών
κάθε ΄Ανοιξης που πέρασε ποτέ
από όλη τη Γη από καταβολής του κόσμου.

Έκει η στην ζεστή σου εκπνοή, στην καρδιά του χειμώνα,
μάζεψα την θέρμη από χίλια καλοκαίρια.

Όλα ήταν ζεστά, το πρόσωπό σου,
η αναπνοή και το κορμί σου.

Αληθινός ένας καύσωνας, μια φλόγα
και ένα καταφύγιο το φλεγόμενο σώμα σου,
που με προφύλαγε από τις ριπές των κρύων ανέμων.

Ήρθες κι μου άναψες τρίσμετρες
ίσα με το Θεό επάνω μυριάδες φλόγες.
Να φαίνεται η φλόγα τους στα πιο απόμακρα
του ουρανού τα άστρα σαν να δίνουν το στίγμα,
να βάζουν το μέτρο και τ όριο για το πως πρέπει να αγαπούν.

Να οριοθετούν την αγάπη,
να φωτίζουν και να ζεσταίνουν
οι φλόγες μας την πλάση.

Να μαθαίνουν στο απόμακρο σύμπαν
και στ΄άπειρά του άστρα την αγάπη.

Φώτιες εσύ, φωτιές εγώ, φωτιές μέσα μου, φωτιές τριγύρω.

Μυριάδες φλόγες κα φωτιές, να ακτινοβολεί η πυρά τους,
να φωτίζουν και να ζεσταίνουν, δεύτερος ήλιος επάνω στην Γη.

Πόσο ασήμαντη φωτεινότητα έχουν όλοι οι ήλιοι
και το φως των άστρων όλων μπροστά στο
φως του ήλιου της δικής σου αγάπης.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-11-2016