Τι όμορφα, ασυντόνιστα που τρέκλιζε ο κόσμος

Δημιουργός: pennastregata, Αγάπη Μουνδριανάκη.

Καλώς σας ξανασυναντώ, ευχές στους εορτάζοντες!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τι όμορφα, ασυντόνιστα, που τρέκλιζε ο κόσμος
τη μέρα εκείνη, δίχως ημερομηνία...
Σαν από θαύμα δεν πατούσε τα λουλούδια
που αναιδώς ξεπρόβαλλαν απ' τις σχισμές των δρόμων.
Το πλήθος, για φαντάσου το... το πλήθος της μικρής μας πολιτείας
έξαφνα έγινε ένα σμήνος μελισσών
και ανθισμένοι οι πόνοι πρότειναν τα μέλη τους, δίχως ντροπή,
για να τραφούν οι μέλισσες,
ζώα, πουλιά και έντομα
και όλοι οι υπόλοιποι εμείς, οι διψασμένοι.
Τι όμορφα, ασυντόνιστα που τρέκλιζε ο κόσμος
τη μέρα των λευκών εφημερίδων...
Σαν από θαύμα προσπερνούσε τους γκρεμούς,
στο πέρασμά του φίλιωνε τ' αγρίμια,
και όμως κανείς δεν γνώριζε αν το βήμα του αυτό
ήτανε μέθης, έκστασης ή, ίσως, υπνοβασίας.
Κι εκεί που όμορφα, ασυντόνιστα, ετρέκλιζε ο κόσμος
ξάφνου έναν φόβο ένιωσα που μ' έσκισε στα δύο:
Μην έρθουν, λέει, άρχοντες, γιατροί,
σοφοί και δήμιοι που ξέρουν τη δουλειά τους,
για να τον βάλουνε ξανά... στον ίσιο δρόμο.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-11-2016