Κάθισα και σκεφτόμουνα

Δημιουργός: Γεδεών, Γιάννης Μαυρόγιαννος

Χαιρετώ όλη την όμορφη παρέα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάθισα και Σκεφτόμουνα

Κάθισα και σκεφτόμουνα της γης την ιστορία
Κι΄ έκλαψα σαν κατάλαβα πως γίναμε θηρία.
Σκέφτηκα πόσους πόλεμους στη γη έχουμε κάνει
Γιατί γεννήθηκ’ άνθρωπος παράπονο με πιάνει.

Στη σκέψη μου έρχονται φρικτές του πόλεμου εικόνες
Που κάνουν οι σοφοί της γης σε όλους τους αιώνες.
Βλέπω ερείπια παντού τον πόνο και το δάκρυ
Από τη μια γωνιά της γης μέχρι την άλλη άκρη.

Βλέπω και με τη σκέψη μου βλέπω και με τα μάτια
Τα παιδικά τα όνειρα να γίνονται κομμάτια.
Βλέπω παιδάκια ορφανά γονείς ν’ αναζητούνε
Και μέσα σε ιδρύματα μετά αυτά να ζούνε.

Βλέπω γονείς ν’ αναζητούν με πόνο τα παιδιά τους
Μέσα εις τα χαλάσματα στην πρώην γειτονιά τους.
Σκάβουνε με τα χέρια τους ίσως εκεί τα βρουν
Κι’ αγωνιούν – κι’ αγωνιούν αν τα παιδιά θα ζούν.

Κι΄ εμένανε τα μάτια μου δακρύζουνε και στάζουν
Γιατ’ οι σοφοί σ’ αυτή τη γη τα όπλα δεν τα σπάζουν.
Για όλ’ αυτά κι’ άλλα πολλά μια όψη έχω σκυθρωπή
Γιατί γεννήθηκ’ άνθρωπος αισθάνομαι ντροπή.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-11-2016