Πουλί της νιότης

Δημιουργός: ASTRITISOT, Γκλαβάς Σωτήρης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Της νιότης άγριο πουλί
ξέφτισαν τα φτερά σου
και δεν μπορείς ψηλά να πας
τα σύννεφα ν'αγγίξεις,
αυτό που πάντα ήτανε
καύχημα και χαρά σου,
σε λίγα τιτιβίσματα
παλεύεις να το πνίξεις.

Σε έτρεμαν οι ουρανοί
τα δάση σε φθονούσαν,
οι θάλασσες ντροπιάζονταν
στην όμορφη θωριά σου,
ο ήλιος τις ακτίνες του,
που ανέμελες γελούσαν,
μάλωνε,γιατί έγερναν
να λάμψουν στη μεριά σου.

Η νύχτα δε σε τρόμαζε
την είχες τιθασεύσει,
τα άστρα ήταν φίλοι σου
σύμμαχος το φεγγάρι,
απέτρεπαν τον κυνηγό
να'ρθει να σε φονεύσει,
και το κορμί σου τρόπαιο
στα χέρια του να πάρει.

Να ανοίγεις κόντρα τα φτερά
στο μένος του ανέμου
από κουκίδα μες στο αβγό
το είχες εμπεδώσει
και φάνταζε μαγευτικό
να σε κοιτάζουν Θεέ μου,
να ξεχειλίζεις δύναμη
και περηφάνια τόση.

Τα χρόνια όμως πέρασαν
όλα τα φθείρει ο χρόνος,
ακόμη και το δυνατό
αδύναμο τον κάνει
τον καθηλώνει στα κλαδιά
να κελαηδάει μόνος,
μα,την παλιά την αίγλη του
ξανά να μην την φτάνει!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-04-2017