Ατραπός

Δημιουργός: pennastregata, Αγάπη Μουνδριανάκη.

Μετά από κάμποσο καιρό... καλησπέρα σας!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είναι στιγμές που νιώθεις κάπως σαν ξυπνάς,
μετά από ύπνο και σιωπές μεγάλων χρόνων.
Φωνή δε βγαίνει καθαρή όταν σιωπάς,
στην ησυχία σαν σιγοντάρεις των αιώνων.

Είναι και ώρες που ξεχύνεται η φωνή,
φωνή αδέσποτη, και κυνηγάει τις λέξεις,
όσες μαράζωναν κρυφά, στην προσμονή
κάποτε ο άτολμος, εσύ, να τις διαλέξεις.

Ήμουν παιδί και είχα τόσα να σας πω,
είμαι μεγάλη κι έχω τόσα να σας κρύψω...
Σε ποια ατραπό
ο, τι αγαπώ
και τις κρυφές μου αντοχές ν' ανακαλύψω;

Αλήτης είναι, λένε, ο χρόνος που κυλά,
κι ο, τι δεν ζήσαμε το μέσα μας λερώνει.
Τώρα που έμαθα τον ρόλο μου καλά,
πετούν οι λέξεις σαν σπουργίτια στο μπαλκόνι...

Κι ας λένε όλοι πως δεν έβγαζε λαλιά,
εκείνη η άγνωστη που δίπλα τους περνούσε...
Μα πού να ξέρουν; Η χαμένη μου μιλιά
μέσα στα "πρέπει" και τα "μη" κατρακυλούσε.

Ήμουν παιδί και είχα τόσα να σας πω,
είμαι μεγάλος κι έχω τόσα να σας κρύψω...
Σε ποια ατραπό,
ο,τι αγαπώ
και τις κρυφές μου αντοχές ν' ανακαλύψω;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-07-2017