Ευχαριστώ, Δήμητρα..γράφει

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, είναι ευλογία και ευτυχία νά έχει ο άνθρωπος καλούς φίλους, για τη φίλη μου την Δήμητρα θα έγραφε η ψυχή μου ατέλειωτα ευχαριστώ και λόγια ψυχής να γεμίσουν χίλια χαρτιά, έχει κληρονομιά το σπουδαιότερο, την αγάπη στον άνθρωπο , ευχαρ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όταν χορεύουν φεγγάρια
τα δυο σου μάτια γελάνε
όταν αφήνουν αχνάρια
μες τη ψυχή σου μιλάνε

Όταν η Αυγή ξημερώσει
έχει τα δικά σου χρώματα
το αρωμά της θα δώσει
στης καρδιάς σου τ` αρώματα

Σαν έρθει το δείλι
έχει σε σένα να δώσει
αγαπημένη μου φίλη
τριανταφυλλένια θα στρώσει

Των ματιών σου την αλήθεια
των λουλουδιών στεφάνι
να ζεις παραμύθια
τ` αστέρια γιορντάνι

Να στολίζουν την ψυχή σου
που ουράνια αγαπάει
κι είναι το γέλιο ευχή σου
για όποιον πονάει

Συνοδοιπόρος για εμε
τα δύσκολα χρόνια
σαν έλεγα, πονάω εαυτέ
μου μιλούσαν τ` αηδόνια

Όταν η απώλεια χτυπούσε
δεν ήμουν πια μόνη
τα δυο σου μάτια κοιτούσε
κι είπα , θεοί!!! ξημερώνει

Τα πρωινά της ζωής
που δεν είχε χρώματα
το μεγαλείο ψυχής
που είχε ονόματα

Στο τραπέζι το απλό
που είχε αγάπη γεμίσει
της προσφοράς φυλαχτό
το έχουν θεοί ευλογήσει

Με μέλι και κρίνα
το φαγητό της ημέρας
είν τα λόγια σου εκείνα
ο δικός μου αέρας

Σαν πονούσε η ψυχή μου
το γέλιο σου ζέσταινε
σ` είχα γιορτή μου
το γκρίζο το έπαιρνε

Ένα πιάτο φαί, γιορτινό
για τα μάτια που κλαίνε
κι αν θωρώ ουρανό
μαμά σου, το λένε!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Τη μαμά τη κυρά Γιωργία!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
που κρατάει το Παράδεισο
ειν των ψυχών ευλογία
που νικά κάθε άβυσσο

Δημητρούλα εσύ, περιβόλι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
που κουρνιάζουν ζωές
στο δικό σου αραξοβόλι

Κι αγαπάς τα παιδιά σου
τα ψηλά κυπαρίσσια
είναι ανθός κι ευωδιά σου
της ζωής, ραβαίσια

Σαν μιλάς λες Κωστής
σαν μιλάς, λες Σοφία
χίλια ρόδα επί γης
και το ήθος αξία

Στο βωμού του καλού
που ανθίζει στα μάτια σου
στης καρδιάς θυσαυρού
στα μεγάλα παλάτια σου

Που είναι το βλέμμα στοργής
στο φαγητό της ημέρας
ένας καφές προσευχής
να μην στερεύει ο αέρας

Στην ανοιχτή την πόρτα
στο δικό σου περιβόλι
οι άνθρωποι, έρχονται πρώτα
στην άγρια την πόλη

Μια απάντηση τρανή
πως θεριεύει η αγάπη
όταν ανοίγουν οι ουρανοί
και στερεύει το δάκρυ

Στα δικά σου τα χείλη
της Παναγιάς το καντήλι
ένα πρωί, ένα δείλι
στο καντηλάκι φιτίλι

Αναμμένο!! φωτίζει τη γη
εδώ τρανεύει η αγάπη
γίνεται γέλιο!!! η πληγή
ευχαριστώ!!!!!! Δήμητρα...γράφει.

.........Στην υπέροχη φίλη μου Δήμητρα, μ` όλη την αγάπη μου...........
..........Αδαμοπούλου Γεωργία.........
.........27.10.2017........

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-10-2017