φύσα νοτιά

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

μία στάλα μου μένει
χαλκοπράσινη και ρηχή
λάσπη στου μυαλού τα μεγάλα
και στην όψη μου στραγγιχτή

αίμα χωρίς νερό
ιδέα χωρίς εικόνα
σα θηλιά στο λαιμό
σα βοή στο χειμώνα

ζώ με την μόνη ελπίδα
να μην χαθεί το φώς μου
όνειρο πλάνο που δεν είδα
διαβαίνει πάντα εμπρός μου

χαράς απομεινάρι
μ’ανοίγει την πληγή
δεν είμαι πια παλληκάρι
να ξενυχτώ στη συλλογή

βάλσαμό μου το κρίμα
μ’ένα γίγαντα παλεύω
με τη δική μου ρίμα
θα ζώ να βασιλεύω

μα ποιος θα με κοιτάξει
αχαίδευτο στην πλάνη
το φέγγος να μου τάξει
κι ένα κρυφο λιμάνι

τη γνώρισα τη θλίψη
στην ομορφιά του ονείρου
βαθύχρωμη όψη στα ύψη
στη σκοτεινιά του απέιρου

πονώ αβάσταχτε καημέ
σαν κράχτης σου λέω το ίσο
σ’αγαπώ και θέλω απο σέ
και λίγη δόξα να ζητήσω

ίσκιε μου στάσου που με πάς
άυλα τα νέα μου φτερά
και τα ηφαίστεια της καρδιάς
μισοσβησμένα απ’το βοριά

φύσα νοτιά να πάρουν φόρα οι γύροι
γυμνά σαλεύουν τ’αργοπάτητα
γυρνάνε στο μεγάλο πανηγύρι
χαράζει,σε βλέπω ασταμάτητα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-11-2017