Κωνσταντίνε, Νάντια, Ορέστη

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Κωνσταντίνε, Νάντια, Ορέστη</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Κωνσταντίνε, Νάντια, Ορέστη</b><p>Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ<p><i> Καλημέρα φίλοι μου, συναισθηματικά φορτισμένη η γραφή, θέλω να μείνει εδώ να υπάρχει, δεν θα ξεχάσω ποτέ την προσφορά της Αλεξάνδρας που με ζεστό ενδιαφέρον είπε να πάνε και τα τρία παιδιά στο φροντιστήριο της, να μην σταματήσουν τα παιδιά τα Αγγλικά, </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>                           Ένα γράμμα, για εσάς παιδιά μου.<br />
<br />
Είν το σχολείο αυλή θαυμάτων κι η γνώση είναι δύναμη.Όταν πριν πολλά χρόνια, δεν είχα παπούτσια,<br />
δεν είχα σπίτι, οικογένεια, ζωή, μόνον μια καραβοτσακισμένη μάνα κι η φτώχεια έμπαζε από παντού.<br />
Όταν τ` άλλα παιδιά είχαν, χρωματιστά τετράδια, ξύστρες, γόμες, όμορφα μολύβια, είχαν όλα αυτά<br />
που δεν είχα, μήτε σάκα, μήτε κούκλα, μήτε θεό.<br />
Πήρα το δανεικό τετράδιο, το δανεικό μολύβι, το δανεικό μπλοκ ιχνογραφίας και ζωγράφισα.<br />
............Να Λόλα ένα μήλο..........<br />
Σαν ήξερα πόσο η μάνα ήθελε να μάθω γράμματα κι έπλυνε μες στο κρύο όλα τα ξένα λιόπανα<br />
του χωριού κι είπα μια σταλιά παιδί....θα μάθω γράμματα.<br />
όσο δεν έλειπε το ψωμοτύρι, έμαθα όσα μπορούσα πιο πολλά.<br />
Γερνώ κι έχω ακόμα καημό το ότι δεν σπούδασα, στη μάνα μου ποτέ δεν το χρεώνω, γιατί<br />
ξέρω πια καλά ποιος φέρει την ευθύνη, ήταν σκοτεινοί οι καιροί! άγριοι!<br />
Θαρρώ πάλι τους βρίσκω μπροστά μου 50 χρόνια μετά, απουσία της Πολιτείας, της πρόνοιας<br />
του Κράτους!! που λειτουργεί μια χαρά για τα συμφέροντα τους, τα συμφέροντα των λίγων.<br />
Αγαπημένα μου παιδιά..<br />
Ξέρω καλά ότι η ελεημοσύνη είναι πληγή κι ούτε σκέφτηκα λεπτό αυτήν να σας δώσω, μόνο<br />
την αγάπη μου ήθελα να σας δώσω κι όσο υπάρχουν άνθρωποι, με χαρά την συνέχιση<br />
των μαθημάτων σας στα Αγγλικά.<br />
Κωνσταντίνε, Νάντια, Ορέστη.<br />
Της πολιτεείας και του κράτους είναι η ευθύνη να μάθετε τουλάχιστον Αγγλικά και των γονιών σας<br />
βεβαίως αν δεν  είχαν τόσο άσχημα παραπλανηθεί, αν είχαν το μόχθο τους στα χέρια τους.<br />
Αν δεν  είχαν τόσο πολύ παραπλανηθεί από την  ( πίστη την τυφλή πίστη στην εκκλησία )<br />
αν δεν είχαν σκοπό ζωής την λειτουργία της Κυριακής, που  δικαιολογεί την ανέχεια<br />
την έλλειψη παιδείας, την φτώχια και μόνον πρόβατα φτιάχνει κι ουδέποτε νοιάστηκε αν<br />
θα βγείτε σε λίγα χρόνια στην αγορά, δίχως τουλάχιστον μια γλώσσα για εφόδιο.<br />
Σκέφτομαι πριν λίγα χρόνια όταν είσασταν 7-8 χρόνων λέγατε ------------Δεν θέλουμε τυρόπιτα!!<br />
κι ας την λαχταρούσατε!! να μην επιβαρύνεται τους γονείς.<br />
Σκέφτομαι όταν η μητέρα σας έλεγε------ας μην φάνε κρέας δεν πειράζει! έχει ο θεός! όταν<br />
έχουμε πίστη όλα θα μας τα δώσει!!κι ας λιποθυμούσατε στο σχολείο κι αρρώσταινα μπροστά<br />
σ` αυτό το Μεσαίωνα.<br />
Αγαπημένα μου παιδιά ίσως δεν λάβετε ποτέ αυτό το γράμμα, ίσως λίγο λυτρώσω την ψυχή μου,<br />
πληγώθηκα και πικράθηκα, δεν πίστευα στ` αυτιά μου.<br />
Πως φτάνει ένας γονιός  να λέει----------ας μην μάθουν, τι θα γίνει αν δεν μάθουν? αφού δεν<br />
έχουν όρεξη...κι όλο σκεφτόμουν εκείνη την τυρόπιτα!!<br />
Δεν πειράζει ας τελειώσουν το σχολείο να βγουν για μεροκάματο κι άλλα πολλά! να μην<br />
κοιμηθώ δυο μέρες.<br />
2018 λίγο πριν τον Αύγουστο του μέλλοντος σας, με πολιτεία, πρόνοια, κράτος ανύπαρκτα,<br />
με Εκκλησία ανθηρή που φτιάχνει ανθρώπους πρόβατα, αρνιά στα χειμαδιά, υπνωτισμένο ποίμνιο!<br />
παρησίας, υποταγής κι υποκρισίας.<br />
Ζητώ συγνώμη παιδιά αν έπεσα σ` έναν τοίχο άλλη μια φορά στην ζωή μου, που εσάς και μόνον<br />
εσάς αφορά,  σκεφτόμενη ότι κανείς γονιός δεν έχει το δικαίωμα, αυτούς τους καιρούς να<br />
λειτουργεί μόνο εγωιστικά, ουσιαστικά με το κεφάλι σκυμμένο στο πάτωμα!<br />
Τόσο πολύ που να μην βλέπει, ότι ελεημοσύνη είναι τα καφάσια τα μήλα της εκκλησίας<br />
κι όχι η συνέχιση των μαθημάτων σας, γιατί ακόμα υπάρχουν άνθρωποι.<br />
Να μην    βλέπει...<br />
( Το αμαρτίες  γονέων )<br />
Πόσο μα πόσο λυπάμαι<br />
<br />
Μ` όλη την αγάπη μου<br />
Νά έχετε ένα αστεράκι στη ζωή σας..<br />
Αδαμοπούλου Γεωργία<br />
6.5.2017<br />
<br />
Αλεξάνδρα ψυχής ευχαριστώ, δεν θα το ξεχάσω ποτέ.               <p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-06-2018</td><td valign=top></td></table><br />