Δεν τελειώνουν..οι κατσαρόλες, μάτια μου

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, μ` αρέσει πολύ τελικά να γράφω ιστοριούλες...με ομοιοκαταληξία, ειδικά τούτες τις μέρες θα με νιώσουν οι φίλες, να μου είστε καλά...............και βασικά εγώ είμαι σοβαρή, βρήκα χαρτιά και παίζω!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια σχέση ερωτική, είναι η κάθε κατσαρόλα
η δούλα είναι αυτή, που έτοιμα τα` χει όλα.
Τροφοδοσία του στρατού, στα λάδια και τα ξύδια
κόκορας κοκκινιστός, και εξωτικά ταξίδια.

Όλα στην τάξη, τέλεια και ένσημα του ΙΚΑ
μου τα κολάν κανονικά, εδώ τα` χω για προίκα.
Δεν τελειώνουν οι κατσαρόλες, μάτια μου ποτέ
τρίβω και ξανατρίβω, αχ! έρμε μου εαυτέ.

Τηγάνια, χύτρες, ταψιά, πέτυχαν τα μελομακάρονα
έβαλα...κόκκινες γοβίτσες!! Θεοί! πως τα καμάρωνα!
Να φάνε τα τζιέρια μου, όλα τα χρόνια τρώνε!
το νεροχύτη, τον κοιτώ! και λέω....δολοφόνε!!!

Τελειώνει το βράδυ, όμορφα, αρχίζω πάλι το πρωί
πεθύμησαν πιτούλα, απ` τα χεράκια μου, σπιτική
θέλουν το ένα, θέλουν τ` άλλο, σχοινί κορδόνι
γιατί να είμαι δούλα!! σας λέω με σκοτώνει.

Σύνταξη δεν θα πάρω εγώ? αμαν τόση φασίνα
έφαγα ολόκληρη ζωή, μέσα σε μια κουζίνα.
Γεννήθηκα..λέει θηλυκό, να κυνηγώ τη σκόνη
πόσα μου δίνουν? σας ρωτώ, ποιος τη ζωή μου αλώνει!

Τους αγαπάω, σίγουρα ναι, τι τιμή έχει η αγάπη
φρικασέ με ραδικάκια, αχ! κοινωνία σκάρτη!
Τζετζεροκατσαρολοκατάσταση! Μάνα? τι έχει για φαί
μου λέει το σκασμένο, και κάνει πάντα κριτική!

Τι θα φάμε? λέει ο μεγάλος, του αρέσει το γιουβέτσι
τριάντα χρόνια, τροφοδοσία, είπα καλέ! μ` αρέσει!
Γαμώ την κοινωνία μου, έχει τέλος? η κατσαρόλα!!!!
την πλένεις, την ξεπλένεις....αφού είσαι Κομσομόλα....

Βράδυ πρωί, βράδυ, πρωί, να λιώνει κι η παντόφλα
τριάντα χρόνια, ένα σερί, ποιος? δεν μου λέει ,ξόφλα!!!!
Καθήκον μου!! αναθεμά το, γιατί να είμαι γυναίκα
που ειν μωρέ γραμμένο..και ένα άριστα δέκα.

Επί προθέσει! πονηρόοοο! μου βάζουν όποτε λάχει
μου` χει φύγει η ψυχή και γράφω εδώ μονάχη.
Βαριέμαι! ρε σεις, βαριέμαι! εγώ δεν έχω δίκια?
χάθηκαν στα μπρόκολα, στα κουνουπίδια, στα ραδίκια.

Μια απεργία διαρκείας, την κάνω, που γράφει?..ότι είμαι δούλα
παίρνω το πρώτο τρένο κι` ασ`τους να κλαιν.. μανούλα.
Στο νεροχύτη, στα χαρτιά, Αυγούλα, σαν ξυπνήσω
Καππαδοκία ξακουστή, έφτασα, δεν θ` αργήσω..

Άντε ...και χρόνια μας πολλά.

26-12-2018
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-12-2018