αγάπη ζήτα μου όση θες

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

χατίρι δεν σου χάλασα κι όσα έκανα, χαλάλι
μα μη ζητάς τη θάλασσα να κλείσω στο μπουκάλι
γιατί το στάσιμο νερό με θάλασσα δεν μοιάζει
αν πα στα βράχια δεν χτυπά κάθε που φουρτουνιάζει

τα πλοία που θα πλέουνε, τα ψάρια που θα ζούνε;
και που θα ονειρεύονται εκείνοι που αγαπούνε;
το φως τους που θα ρίχνουνε τη μαύρη νύχτα οι φάροι;
και που θα καθρεφτίζεται τ’ ολόγιομο φεγγάρι;

εγώ μέχρι τ’ αδύνατα μπορώ να καταφέρω
μα μη ζητάς τον ουρανό, να κόψω να σου φέρω
γιατί αν χαθεί ο ουρανός δεν θα χει σκέπη η πλάση
και που η ματιά θ’ αφήνεται, που θα ξαμώνει η αγάπη;

τα αστέρια που θ’ απλώνονται, ο ήλιος που θα βγαίνει;
και από πού θα κυβερνά ο θεός την οικουμένη;
Κι οι άνθρωποι θα αγριέψουνε ακόμη παραπάνω
αν καταλάβουν απ’ τη γη δεν έχει άλλο πιο πάνω

αγάπη ζήτα μου όση θες, η αγάπη δεν τελειώνει
γερνά το σώμα, φθείρεται μα εκείνη δεν παλιώνει
κι όσο την κόβεις, τη σκορπάς, τη δίνεις, τη μοιράζεις
πληθαίνει αντί να σώνεται, κλαδιά και ρίζες βγάζει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-03-2019