Πρωϊνό ξύπνημε μετά την άδεια

Δημιουργός: φιδάκος, Γεώργιος Αρσενιου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ξυπνάω ιδρωμένος,
πολύ βαριεστημένος
πρώτη μέρα στην δουλειά
δεν έχω όρεξη ούτε για φιλιά.

Σε σπρώχνω από πάνω μου
"άσε με ρε γυναίκα!"
Πάω να σηκώσω το βάρος μου
πέφτω πάνω σε μιά καρέκλα.

"Ωχ το γονατάκι μου",
βρίζω και βογκάω.
Τρίβω το ποδαράκι μου
στην τουαλέτα προσπαθώ να πάω.

Γλιστράω ξανά στο πάτωμα
τα χέρια μου απλώνω
τραβάω την κουρτίνα απότομα
στο πάτωμα χαλι την στρώνω.

Πετάω μια βλαστημιά
απότομα το κεφάλι μου σηκώνω
στο λαβομάνο δίνω μιά
αστέρια βλέπω απ' τον πόνο.

Θολός από τον πόνο μου
ανοίγω την βρύση να τρέξει
στο νερο βάζω το κεφάλι μου
αχ τι μου μελε να φέξει.

Τσιριζω, στο πόδι η γειτονιά
ξέχασα το θερμοσίφωνο την περασμενη την νυχτιά.
Τραβίεμαι πίσω αχνιστός
πάει και ο καθρέπτης ο χτιστός.

Τρέχει η γυναίκα μου να δει
τι έπαθα και τσιροβολάω.
"Σταμάτα να σκούζεις σαν παιδί"
"με κάνεις και γελάω!"

Βγαίνω παραπατώντας
στο ψυγειο προσπαθω να πάω
στα τυφλά πατώντας
του σκύλου μου την ουρά πατάω.

Γαβγιζει απο πόνο δυνατά
γυριζει και την γαμπα μου δαγκώνει
"Θα σε σκοτώσω" φωνάζω "κερατά"
καθώς ο πόνος τον θυμό μου διογκώνει.

Ανοίγω τον καταψύκτη στα τυφλά
ψάχνω να βρώ παγάκια
μα τα βλέπω όλα θολά
το βλέμμα μου γεμάτο αστεράκια.

Πέφτει το κρέας το βαρύ
πετρα απο την πολυ την ψυξη
τον κάλο μου χτυπάει σαν βαρύ σφυρί
απο τον πόνο τον πολύ κοντεύει να μου στρίψει.

Χοροπηδώντας απ΄τον πόνο σαν τρελός
βριζοντας βγαινω έξω στο μπαλκόνι
μα κι εκεί άτυχος είμαι ο μουρλός
μια μπουνια μου δινει η γυναικα μου στο σαγονι.

Πέφτω έξω από τα κάγκελα και προσπαθώ
μάταια κάτι να πιάσω για να σωθώ!
Γρήγορα το κρασπεδο θα ασπασθώ
μετα την πτώση εκεί θα προσγειωθώ.

Ξυπνάω λαχανιασμένος
από τον εφιάλτη αλαφιασμένος.
η γυναίκα μου μού χαμογελά,
είμαι σε άδεια ακόμα, τι καλά!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-08-2006