Δεν είχαμε ένα γιασεμί

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, μεγαλούλι βγήκε...μα που να χωρέσει η αγάπη.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Την ήξερα εγώ την αγάπη
στο χώμα και στη πυροστιά
κι` έλεγα, σαν θαρ`θει
θα μοιάζει θάλασσα πλατιά.

Την ήξερα σ` άσπρα χαρτιά
έγραφε πάντα άριστα δέκα
φεγγάρια Αυγούστου και φιλιά
μου`λέγε κρατησέ τα.

Την ήξερα κι ήταν βροχή
στου κόσμου τα λιθάρια
μια αναμάρτητη πηγή
και ψήλωναν τα στάρια.

Την ήξερα εγώ την αγάπη
είχε της συμπόνιας το ψωμί
κι` έλεγα πως θα`ρθει.
-Δεν είχαμε ένα γιασεμί-.

Μήτε σγουρό βασιλικό
και δυόσμο ένα κλαράκι
στο χώμα, βιος και σπιτικό
κι` ήταν μακριά η Ιθάκη.

Την ήξερα στις προσευχές
που πάντα κάναν οι άλλοι.
Της κοινωνίας ο λεκές!
δεν ειν δικό μου χάλι.

Την ήξερα, την έψαξα
στην ανθισμένη μας αμυγδαλιά
κι ότι καλό εισέπραξα
το`κανα μια γλυκιά αγκαλιά.

Το`κάνα προσευχής σταυρό
λόγο γλυκό στα χείλη.
Είπα, να ζήσω δεν μπορώ
κι άστρο, για ν` ανατείλει.

Αγάπη θέλει η αγάπη
κι` είναι το πιο γερό καρφί!!
Αγάπη, του λιναριού τα πάθη!!
Κει στο Βουλκάνο στη κορφή.

Με την αγάπη μίλησα
και κοίταξα τον κόσμο
μικρό παιδί, αποθύμησα
θυμάρι κι` άγιο δυόσμο.

Κι` έσφιξα τα δυο χέρια
σαν χτύπαγαν οι καμπάνες!!
να πέσουν πεφταστέρια
στης οικουμένης τις αλάνες.

Αγάπη! να`ρθει να ροδίσει
ροδάμια, άνθια αμυγδαλιάς.
Ένα παιδί, μόνο να ντύσει
μ` άσπρο φουστάνι της χαράς.

Αδαμοπούλου Γεωργία
31-7-2019

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-07-2019