Κι' ήταν ο έρωτας γυαλί

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φιλαράκια......το ποιηματάκι...να το ζείτε σας εύχομαι, θα έχετε νοσταλγικές γλυκές θύμησες...και θα μουτζουρώνετε χαρτιά...Σας ευχαριστώ πάντα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Της νιότης το γλυκό φιλί
που`χε λαχτάρα τόση
κι` ήταν ο έρωτας γυαλί
τα χείλη είχε ματώσει.

Πόθος, λαχτάρα και καημός
ένα σημάδι στο λαιμό
ο έρωτας κείνος ο τρελός
σφραγίδα! με το στεναγμό.

Άρωμα! ένα για δύο
σαν σμίγανε τα κορμιά
ένας σπαραγμός, το αντίο.
Μια χαρακιά, μες στην καρδιά.

Φιλί, φιλί και σώμα μου!!
καυτά τα μεσημέρια
ο έρωτας το γιόμα μου
κι` ο έρωτας, τ` αστέρια.

Επτά βιολιά και αναπνοή
στου πάθους το κρεσέντο.
Ο έρωτας που ήταν η ζωή
σε γκρίζο πεπρωμένο!!

Στο λαιμό μικρό σημάδι
να το βλέπει ο καθρέφτης!!
κείνο τ` άγιο το υφάδι.
Έρωτας! Θεός! και κλέφτης.

Στην άμμο και στα κύματα
δυο κολλημένα στρείδια
φωλιά! όρκοι, σκιρτήματα
και λάβα! στα στρωσίδια.

Ο έρωτας ο ποταμός
έχει μουράγιο, δένει
κι` όπως φεύγει ο καιρός
....Κόκκινη κλωστή δεμένη....

Μέλι χάδι, πετιμέζι
πυροστιά, που πάντα καίει.
μια ανάσα ξεχασμένη
που μιλά και όλο λέει....

Δεν πήγε. Ποτέ χαμένο.
Κείνο τ` άρωμα για δύο!
Ας μιλάει το πεπρωμένο
--Κι` έβαλε Θεέ μου κρύο ___

Κάπου βαθιά μια θύμηση
Μιας στιγμής φωτογραφία!!
Καρδιάς καρφί. Συγκίνηση!
Όνειρο, που`χει νοσταλγία.

Αδαμοπούλου Γεωργία
28-8-2019

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-08-2019