Μια πεταλούδα (αλλαξε ο κολιές)

Δημιουργός: Λύχνος του Αλλαδίνου

Αναρχοποιητικό πόνημα του περασμένου αιώνα (1996 μ.χ.) που πραγματεύεται την ερωτική πάλη των τάξεων καθώς και την λανθάνουσα έως παράνομη ερωτική συμπεριφορά των ανθρώπων εεε…συγνώμη των ζώων ήθελα να πω…

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια πεταλούδα έπεσε
Μια πεταλούδα πάει,
Μια πεταλούδα έχεσε
Μέσα στο σπετζοφάι.

Ένα πουλί περήφανο
Ένα πουλί πετούσε,
Ένα πουλί αγέρωχα
Το αμάξι κουτσουλούσε.

Ένα σκουλήκι σέρνονταν
Ένα σκουλήκι μαύρο,
Ένα σκουλήκι έτρεχε
Και σκόνταψε στον ταύρο.

Ο ταύρος ξάφνου αφήνιασε
Ο ταύρος νευριάζει,
Ο ταύρος πια δεν άντεξε
Κι αρχίζει να φωνάζει.

Μια μικρή κοκκινωπή
Μικρούλα πασχαλίτσα,
Στου ταύρου το λαιμό πετά
Και μέσ' τη μασχαλίτσα.

Ο ταύρος γαργαλιότανε
Ο ταύρος και γελούσε,
Ο ταύρος που ξυνότανε
Την πέρδικα κοιτούσε.

Η πέρδικα που τα 'χε με
Ένα γεράκι μαύρο,
Γλυκά ματάκια έκανε
Στον ζαλισμένο ταύρο.

Ο ταύρος όμως ήθελε
Μόνο την πεταλούδα,
Κι αυτή όμως πηδιότανε
Με μια χοντρή αρκούδα.

Η αρκούδα με έναν αετό
Ήτανε παντρεμένη,
Μα αυτός και μία αλεπού
Είχε αρραβωνιασμένη.

Η αλεπού περίμενε
Δικό της σπίτι να 'χει,
Αλλά και γλυκοκοίταζε
Μια μέλισσα μονάχη.

Η μέλισσα που γούσταρε
Παρτίδες με το λύκο,
Τα είχε με έναν μέρμηγκα,
Που τον ελέγαν Νίκο.

Ο μέρμηγκας - δεν το 'λεγε
Μα ήτανε μπλεγμένος,
Με μια μικρή ξετσίπωτη
Μυγούλα ερωτευμένος.

Η μύγα δεν τον ήθελε,
Και κοίταζε εκείνο,
Το διπλανό το γείτονα
Το μαύρο πιγκουΐνο,

Που με τον ιπποπόταμο
Τα βράδια αγκαλιαζόταν,
Που τα 'χε με ένα βάτραχο,
Κι όλοι μαζί πηδιόνταν.

Και μόνο ο ελέφαντας
Μονάχος του είχε μείνει,
Και μέσ' στο δάσος σκεφτικός,
Έλεγε "τι θα γίνει",

"Μια μέρα θα μας κάψουνε
στην κόλαση θα μπούμε,
Α ρε πατέρα πίθηκε,
Δες σε τι κόσμο ζούμε ! "

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-08-2006