Κι' αν ακουγόταν ο λυγμός

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Βουτιά στις αναμνήσεις, να μου είστε όλοι καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήρθες το βράδυ αγάπη μου
μες στ` άδειο μου το σπίτι,
μου στόλισες το δάκρυ μου
μοιράστηκες, τη λύπη.

Ξύπνησα κι` ήμουν μοναχός
μια οπτασία εμπρός μου
κι` έβλεπε μόνο ο θεός
πως ήμουν μοναχός μου.

Μες στης ψυχής σκοτάδια μου
μέσα στα όνειρα μου
στ` ατέλειωτα τα βράδια μου
που έψαχνα τη χαρά μου.

Ένιωσα γλυκό ένα άγγιγμα
που το` θελε η ψυχή μου,
γλυκό ζωής, ένα κράτημα
το χάδι σου ακριβή μου.

Σου μίλησα κι` ήταν καημός
μόνος θαρρώ μιλούσα
κι` αν ακουγόταν ο λυγμός
είναι, γιατί πονούσα.

Δίπλα μου σε φαντάστηκα
κι` είδα τρανό φεγγάρι,
απ` τ` όνειρο μου πιάστηκα
μη δω, δικό σου αχνάρι.

Γλυκό μ` αγγέλων μουσική
που ήρθε να με λυτρώσει
φαντάστηκα μια Κυριακή
ότι έχει ξημερώσει.

Μα εσύ δεν ήσουν μάτια μου
μα εσύ δεν ήσουν φως μου,
μον της ψυχής κομμάτια μου
σημάδια, έχω βιος μου.

23-5-2021
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-05-2021