Άναρχα 12

Δημιουργός: Ματσικοβίτης, Γιώργος Κύρου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

I
Τα όνειρα δεν απαιτούν θυσίες δεν διαφθείρουν,είναι αβλαβή.
Δεν ζητούν τροφή αντίστοιχης της τροφής που ζητά το σώμα
αλλά τροφή εμπειριών και μνήμες
γι αυτό τα όνειρα οι μνήμες και η ψυχή είναι αδέλφια.
II
Το δυσκολότερο είναι να συνειδητοποιήσει κάποιος
ότι το όνειρό του δεν τελεσφορεί.
Μια δέσμη φωτός φωτίζει στον τοίχο την αφίσα του στόχου
και τότε πείθεται για την αποτυχία.
“Τόσο μεγαλεπήβολο ήταν και απέτυχα;” αναρωτιέται.
III
Όταν κλείνω τα μάτια πριν κοιμηθώ ο κόσμος μου χάνεται
άλλος κόσμος αόρατος και νοερός εμφανίζεται στο λογισμό μου.
Μέσα σ' αυτό το κόσμο υπάρχεις και βασιλεύεις μόνο εσύ.
IV
Ο ύπνος και το όνειρο τα δυο παιδιά του Μορφέα
μάλωναν ένα πρωινό για την προσφορά τους στον άνθρωπο
συγκεκριμένα για το ποιος προετοιμάζει τον άνθρωπο καλύτερα για το ταξίδι .
Γελούσε με ικανοποίηση ο Μορφέας ύπνος ,όνειρο ,θάνατος
λέξεις αόρατες λέξεις του τίποτα.
V
Το όνειρο των ισλαμιστών δεν είναι η κατάληψη της Ευρώπης ή της Δύσης
αλλά η κατάληψη ολόκληρου του πλανήτη.
VI
Ατελεύτητοι λαβύρινθοι μνήμης ταράζουν τη φαντασία μου
κι ο προβοκάτορας χρόνος σιωπά.
Οι αναμνήσεις παραμένουν .
Ας είναι το σπίτι έρημο χορεύουν σαν νύμφες
γύρω από τις επιθυμίες μου .
Ο κλέφτης χρόνος δε μπορεί να τις αφαιρέσει.
Του χρόνου οι μυλόπετρες έκαναν τις πέτρες άμμο
το παρόν μας παρελθόν και μνήμες.
VIΙ
Το όνειρο έπεσε στην αγκαλιά του Μορφέα κι αποκοιμήθηκε
Έχουν σβήσει τα φώτα της πόλης ξημέρωσε έμεινε μόνο το άρωμα
των αγγέλων και η ελαφρά ανάμνηση ενός ασαφούς ξένου ονείρου
και η σιωπηρή μουσική που δραπέτευσε από την ονειροχώρα.
VIII
Πρέπει να κρατούμε τις αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας
είναι γεμάτες υπερβάσεις και όνειρα ,δεν πειράζει αν δεν έγιναν αληθινά.
IX
Όσο πιο φιλόδοξη κι ευαίσθητη είναι μια ψυχή τόσο απομακρύνονται από την πραγματικότητα τα όνειρά της.
X
Οι μνήμες κρέμονται σαν ινδιάνικα τοτέμ πάνω σε δέντρα του καμένου δάσους κι όταν αέρας φυσά τις κουνά. Ο ήχος τους θυμίζει τον ήχο των αντένων ιστιοφόρων.
XI
Το φευγαλέο συναίσθημα με πονάει
το αισθάνομαι στα πρόσωπα των ανθρώπων.
Με στενοχωρεί όταν απουσιάζω το πρωί
από τα όμορφα όνειρα της νύχτας.
Αλίμονο το φως του ήλιου τα διώχνει
κρατά μόνο τους εφιάλτες
να με ταλανίζουν και να ψάχνω την ερμηνεία τους ολημερίς.
ΧΙΙ
Ψυχή θερμοκήπιο κρυμμένων ονείρων.
XIII
Η αγανάκτηση μέσα μου φουντώνει
λίγα όνειρα μου πραγματοποιούνται.
Η αχαριστία μου ομολογώ μεγάλη
γιατί θα μπορούσε για παράδειγμα να είχα πεθάνει.
Σαν δύτης βουτάω στην άβυσσο ψάχνοντας
τη χαμένη ευτυχία που έπεσε κάπου εκεί .
Νεώτερος ονειρευόμουν ότι πέφτω στην άβυσσο
και πάντα ξυπνούσα αλαφιασμένος.
Μετά χαρούμενος παρατηρούσα πως ήμουν ζωντανός
σκεφτόμουν πως όλα τα όνειρα
καλό είναι να μη πραγματοποιούνται.
Τις ζεστές νύχτες του Αυγούστου ζέστη και άπνοια
δε μ' αφήνουν να κοιμηθώ η τσιμεντένια πόλη
σαν θερμοπομπός εκπέμπει νωχελικά
ζέστη επαυξάνοντας την κόπωση.
Δεν είναι νύχτες αυτές για όνειρα,μόνο για εφιάλτες .
Κι όταν τη νύχτα παραμονή της Παναγιάς
βρόντηξε χάρηκα γιατί θα δροσιζόμουν
και θα έβλεπα όμορφα όνειρα και πιθανόν εκείνη.
XIV
Μέσα στο μεγαλείο της ακούσιας ονειροπόλησης
το πληγωμένο ΕΓΩ του ανθρώπου χάνεται.
XV
Οι αναμνήσεις ,οι μνήμες, οι λύπες
και οι χαρές δεν υφίστανται χωρίς τους ανθρώπους.
XVI
Το πρωί πριν ο ήλιος βγει
τα όνειρά μου έγιναν πιο σκοτεινά
έφταναν στο τέλος καθώς οι σκιές
προκαλούν σκέψεις για την εξήγησή τους.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-06-2021