Πιάνεις στημόνι, πιάνεις φάδι

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλή Κυριακή φίλοι μου, ευχαριστώ για τις αναγνώσεις.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μικρή καρδιά μου δεν βαστώ
το φως του Αποσπερίτη,
στα χέρια μου να μην κρατώ
τη γαλανή του χτίστη .

Έμποροι βγήκαν στις κορφές
πούλησαν τα θυμάρια μου
τις παιδικές μου τις μορφές
που` χα προσκυνητάρια μου.

Μικρή καρδιά μου δεν μπορώ
γκρίζα να λεν τη γαλανή μου,
αφήνω αράδες στο σταυρό,
καρφί, κοντάρι η γη μου.

Κόβω ένα κλαδί ελιάς
ψηλά, πάνω στο κοτρώνι
ένα κλαδί τρανής μυρτιάς
για τον Κολοκοτρώνη.

Κι` όλο γυρνώ κι` όλο γυρνώ
κει στην Αρχαία Μεσσήνη,
πατώ το χώμα κι` αγρυπνώ
στο παιδικό μου κομποσκοίνι.

Μαζεύω ένα μικρό χαλίκι
στην ακριβή μου την πλανεύτρα
κι` όλο ουρλιάζουν γύρω λύκοι
μα ειν σκουριασμένη η φαρέτρα.

Μαζεύω στάχια τ` Αλωνάρη
οι μύλοι έχουνε σιγήσει,
χλωμό ετούτο το φεγγάρι.
Τ` αμπέλια μας, ποιος θα τρυγήσει.!!!

Μικρή καρδιά μου αιμοραγείς
πιάνεις στημόνι, πιάνεις φάδι.
Ζητάς τα τέκνα της οργής
ν` αφήσουν αγώνα το σημάδι.

Σημάδι, νήμα να πιαστείς
μια ελπίδα να τρυγήσεις!!
στο γέρμα σου της διαδρομής
ροδιά μου, μη λυγίσεις.

Μην τον εδώσεις τον ανθό
σε βάρβαρων μαχαίρια,
αυτοί σταυρώσαν το Χριστό
έχουν αίμα στα χέρια.

Παλεύω με τους λογισμούς
κι` όλο μπαλώνω ένα ξέφτι,
μετρώ τριγύρω αριθμούς
κι` ένα λαό ικέτη.

Αδαμοπούλου Γεωργία
18-7-2021

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-07-2021