Ο Επίτροπος της Ιουδαίας

Δημιουργός: daponte, Σταύρος

νίπτει τας χείρας του

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ησουνα πάντοτε δειλός κι αναποφασιστος,
Το ξέρεις μέσα σου βαθιά κι ο ίδιος.
Τι κι αν απέκτησες τίτλους κι αξιώματα,
Και του ισοθεου του Καίσαρος την εύνοια.

Τώρα σε ξένη γης σε βάλανε να διοικείς,
Στη χώρα τουτων των βαρβάρων της Ανατολής,
Που όλο γεννα μεσσίες και προφητες
Που τα αλαλαζοντα τα πλήθη προσκυνάνε.

Και τουτοι οι απαισιοτατοι πώς σε ταλαιπωρουνε!
Μες στο Πραιτωριο στανικως σου κουβαλουνε
Τον Δάσκαλο αυτόν που Βασιλιά τον κράζουν -
Άραγε ποιοι; - και θάνατος να του δοθεί φωναζουν.

Μα ετουτος μπρος σου ατάραχος στέκει και σιωπηλός,
Μήτε να υπερασπισει τη ζωή του καταδέχεται.
"Ήλθα Να μαρτυρησω την Αλήθεια" μόνο σου είπε,
Και μ' απορία τον ρωτάς " Ποια να' ναι η Αλήθεια ?"

Α, έλα στα συγκαλα σου! Φιλόσοφος δεν είσαι,
Μα Κυβερνήτης και χρωστάς υπακοή.
Το ιερατείο το φανατισμενο πολύ να λογαριάζεις.
Μια τους κουβέντα στου Αυτοκράτορα τα αυτιά να φτάσει,
Και το κεφαλι σου στα ζάρια θα το παίζεις.

Κι έτσι βολικά πολύ αδραχνεις το κανατι
Και περιχας τα χέρια σου με βιάση.
"Ξεπλενομαι απ το αίμα του,
Όλο δικό σας θα ναι" τους λες και ξεμπερδεύεις.

Κι η Ιστορία ειρωνικά, όσους πάντα υπεκφευγουν,
Και την ευθύνη τους αλλού ζητούν να την φορτωσουν
Πιλατους πάντα θα τους λέει, όπως εσένα,
Που το προγονικο σου τ' όνομα των Ποντι,
Σε αιώνια χλευη έχεις παραδώσει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-04-2022